Hoe langer de VRT ons de voorbije maanden op de verkiezingen trachtte voor te bereiden, hoe moedelozer ik de grote dag tegemoet zag. Naarmate Siegfried Bracke, de man die van het uitleggen aan de mensen waar het in deze wereld om draait zijn beroep heeft gemaakt, toenemende tekenen van vermoeidheid begon te tonen, groeide ook onze indruk dat de kiezer een vervelend bijverschijnsel van de democratie is dat verkiezingsprogramma’s nodeloos ingewikkeld maakt. Een onvoorspelbare mensensoort die het leven van politici, en in hun zog politieke journalisten, lachwekkend hypothetisch maakt. Stel dat? Wat als? Laten we ervan uitgaan dat. Het zijn geen stevige fundamenten voor een programma, tenzij je iets rond het paranormale wil doen.

Geen wonder dat Bracke in de laatste rechte lijn steeds onsamenhangender mompelend tegen de pilaar Kathleen Cools aanleunde. ‘Dit is Ter Zake XL en vanavond gaan we het over seks hebben, allez over politiek, ik bedoel over seks en politiek, enfin ge weet wel, het zijn binnenkort verkiezingen’, klonk het dan ergens tussen snor en bovenlip. Cools hoorde het geduldig aan, gaf hem net geen kneepje in de wang – volhouden Siegfriedje, nog vijf dagen en we kunnen weer écht analyseren en doorbomen over Het Belang – en kondigde snel aan dat de eeuwige branieschopper Steve Stevaert gesignaleerd was tijdens het gratis nuttigen van alcohol op de kermiskoers van Deinze. Deinze, dat onaanvaardbaar ver buiten het ambtsgebied van een Limburgs gouverneur ligt. Persoonlijk zag ik er niet echt het gevaar voor de democratie van in, maar toch vond men het in Ter Zake XL nodig om dat eens duchtig ter discussie te stellen.

Later die week werd rond dezelfde tafel ook nog gedebatteerd over de prangende kwestie of knappe jongedames op lijsten beter scoren dan aftandse draken. Anke Vandermeersch wist in dat verband op te merken dat zij geen onderscheid maakt tussen mensen op basis van ‘biologische of uiterlijke kenmerken’. Om er meteen aan toe te voegen dat de mensen schande spreken over een burgemeester in t-shirt.

Als Ter Zake XL ons één ding geleerd heeft, is het dat de vrije meningsuiting van de achterban van het Vlaams Belang het doeltreffendste wapen is tegen die partij. In Sint-Truiden wist Marleen Beckers ons te vertellen dat ‘wij, Vlaams Belangers meer kinderen krijgen om het volk in stand te houden.’

Het was een vreemde vaststelling dat je voor wat inhoud of ietwat grondiger debat de afgelopen week bij de – ook wel mooiere – collega’s van één moest zijn. Hun aanpak was duidelijker en compacter: iedere dag een andere stad waar de zwaargewichten tegen elkaar werden afgewogen. Gemeenteraadsverkiezingen hangen nu eenmaal aaneen van de lokale vetes en plaatselijke ongenoegens; zaken waarmee je niet meteen journalistieke geschiedenis schrijft. Was het daarom dat Bracke op minder bewaakte momenten meer dedain dan ooit uitstraalde? Dat hij een optreden in een slechte satirische show verwarde met die van moderator of gewoon presentator? Ons zullen vooral de woorden van Miss Brussel bijblijven, plaats 95 op de lijst van de PvdA: ‘Ik zal zenuwachtiger zijn voor Miss België dan voor deze verkiezingen.’ Het leven draait om prioriteiten.

Door Tine Hens