Dinsdag 25/12, 22.35 – CanvasWe mogen stilaan spreken van een aaneenschakeling van anni horribiles. Lisbeth Imbo laat het hoofd niet hangen en blikt op Canvas aan Tafel 13 tussen de feestdagen met unusual suspects terug op het voorbije jaar én alvast al vooruit naar het volgende.
‘De ondertitel van Tafel 13 is ’terugblikken is vooruitzien’, verwijzend naar 2013. We volgen niet het patroon van het klassieke jaaroverzicht (dat op kerstdag wordt uitgezonden, ook op Canvas, nvdr.) maar stellen ons de vraag: wat houden we over van dit jaar? Daar praat ik vier avonden over met vier mensen rond tafel 13 in het Gentse restaurant M with a View.’
En wat hebben we aan dit jaar overgehouden?
LISBETH IMBO: Dat bekijken we aan de hand van vier thema’s: politiek, economie, buitenland en op 25 december beginnen we met u en mij: hoe is het met ons? Nog nooit hebben we in een tijd met zo veel opportuniteiten geleefd en toch piekt het aantal zelfmoorden, burn-outs, eetstoornissen… Hoe komt dat toch? En hoe zorgen we ervoor dat onze kinderen daar minder door getroffen worden?
Zeg het!
IMBO: Wel, dat ga ik bespreken met minder voor de hand liggende gasten. We zijn op zoek gegaan naar mensen die je nog niet het hele jaar door al hebt gezien. Omdat ze meestal in het buitenland zitten, eerder mediaschuw zijn of omdat ze onterecht zelden gevraagd worden. Voor de aflevering over economie kwamen we terecht bij vier vrouwen: modeontwerpster Anna Heylen, Claire Tillekaerts van Flanders Investment and Trade, Astrid De Lathauwer van Acerta en Saskia Van Uffelen van Bull. En in de eerste aflevering – die over u en mij – praten we met psychoanalyticus Paul Verhaeghe, overheidsmanager Frank Van Massenhove, Sihame El Kaouakibi van Let’s Go Urban en Wout Bru.
Een kok?
IMBO: Ja, maar om een goede reden. Bru’s restaurant is ooit van twee Michelinsterren teruggevallen naar één ster, nog steeds een niveau waar ik alleen maar bewondering voor kan hebben. Met hem en de andere gasten wil ik het erover hebben of zoiets ook persoonlijk falen is. Vroeger konden we voor alles naar God verwijzen, maar tegenwoordig dragen we zelf de verantwoordelijkheid over ons leven. Maar kunnen we dat ook?
Jaaroverzichten zijn door de opsomming van alle ellende vaak zwaar op de hand. Wil je dat in jouw gesprekken vermijden?
IMBO: Dat is alleszins de bedoeling. Ik wil dat de mensen na het kijken het gevoel hebben dat ze food for thought hebben meegekregen. Niet toevallig zit Tafel 13 tussen de feestdagen, wanneer je vaak met vrienden of familie rond de tafel zit en het na verloop van tijd over de belangrijkere dingen in het leven gaat. Zo ook rond tafel 13. Het mag niet allemaal kommer en kwel zijn, ik wil ook een sprankeltje hoop meegeven.
Ik merk bij mezelf dat ik behoefte heb aan positieve verhalen. Alles wordt tegenwoordig vanuit een negatief perspectief bekeken, ook altijd vanuit tegenstellingen. Ik wil bijvoorbeeld als burger best een tijd op mijn tanden bijten, maar leg me dan wel uit waarom en met welk doel, bied ons een perspectief. Dat vind ik een verantwoordelijkheid van de politiek, maar ook van onszelf. Ik wacht niet op de grote goeroe die ons op de weg naar een betere toekomst zal leiden, wel op leiders die tonen hoe we kunnen samenwerken.
Jouw collega Kobe Ilsen blikt in dezelfde periode in De laatste week ook terug, maar dan op één. Hoe werken jullie samen?
IMBO: Wat gasten betreft, blijven we uit elkaars vaarwater door te overleggen. Op de redactie staat de tafel van Kobes ploeg niet ver van de onze. En regelmatig komt hij praten: dit zijn wij van plan, wat doen jullie?
Voor alle duidelijkheid, het programma waarvoor jij Leo Tindemans interviewt, is nog iets anders dan Tafel 13?
IMBO: Klopt, dat programma moeten we nog maken. We wachten tot zijn gezondheid voldoende hersteld is – zo’n man van negentig mag je niet opjagen. Het is de bedoeling dat hij vanuit zijn eigen verleden als politicus het huidige landschap overschouwt. Of ik iets met Tindemans heb? Aanvankelijk niet. De makers hadden mij ook gevraagd omdat ze op zoek waren naar iemand van een jongere generatie die het fenomeen-Tindemans niet meer zelf heeft meegemaakt. Zo kon ik andere vragen stellen dan een tijdgenoot van hem zou doen.
Sinds de zomer ben je verlost van het regime van De ochtend. Is jouw biologische klok al hersteld?
IMBO: Dat begint eindelijk in orde te komen. Ik ben nog nachtenlang om vier uur wakker geworden. Ik wist dat het tijd ging kosten. Ik ben al van kinds af een moeilijke slaper en ik was gewaarschuwd door Wim Oosterlinck. Nadat hij gestopt was met de ochtend op Studio Brussel heeft hij nog lang de zonnewering in zijn wagen neergeklapt omdat hij maar niet kon wennen aan de felheid van het licht. Of ze mij ooit nog mogen vragen? Never say never, maar nu zou ik die kelk aan mij laten voorbijgaan. Al laat De ochtend mij niet los, het blijft mijn kindje. Ik luister haast elke dag en soms mail ik mijn oude redactiegenoten nog eens met een ideetje voor de uitzending.
Volg je jouw ouwe Ochtend-buddy Gilles De Coster nog in De kruitfabriek?
IMBO: Ik zie het programma te onregelmatig om er een uitgesproken mening over te hebben, maar ik heb nog regelmatig contact met Gilles. Ik heb het gevoel dat hij zijn weg nog een beetje zoekt. Wat wil je? Het is ook een grote stap die hij heeft gezet. Hoe dat pak hem zit? Goh, voor mij blijft hij vooral dezelfde Gilles. Hij blijft zijn bescheiden zelf en dat lijkt me ook de juiste manier om in een nieuwe rol te groeien. Ik weet zeker dat het keihard goed gaat komen met hem.
HANS VAN GOETHEM
Lisbeth Imbo
‘MENSEN MOETEN HET GEVOEL
HEBBEN DAT TAFEL 13 HEN
‘FOOD FOR THOUGHT’ GEEFT.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
