Zaterdag 7/2, 21.20 – VT4. Bryan Singer met Brandon Routh, Kevin Spacey, Parker Posey. VS 2006 (1) – Vrijdag 6/2, 23.00 – 2BE. Andrew Niccol met Ethan Hawke, Uma Thurman, Alan Arkin. VS 1997. (2)

Pulpy Amerikaanse stripverhalen in explosieve fluorescerende kleuren: Roy Lichtenstein heeft er met zijn comicschilderijen popart-kunst van gemaakt en dankzij Hollywood zijn de superhelden uit de Marvel- en DC Comicscatalogus de nieuwe iconen van de popcultuur en multiplex. Al valt het op dat zowel Superman Returns als The Punisher terugkeren naar de stijl en de filmtraditie van de jaren 70.

Voor Superman Returns is dat niet verrassend. De majestueuze blockbuster die Richard Donner in 1978 over de Man van Staal draaide, geldt nog altijd als een van de sleutelfilms uit het genre – onder meer dankzij de grensverleggende spe-ciale effecten.

Spider-Man merkte ooit op dat zijn eigen innerlijke conflicten op een verjaardagsfeestje lijken, in vergelijking met de zelfkwelling van de Punisher. De Puni-sherstrip verscheen dan ook voor het eerst in 1974, een periode waarin de meeste superheldenstrips geleidelijk donkerder en complexer werden – ter vergelijking: de eerste Supermanstrip dateert van 1938.

Van die psychologisch getroebleerde aanpak is in de gemene wraakactiethriller The Punisher (budget: 15 miljoen dollar) niets terug te vinden. Regisseur Hensleigh, de scenarist van Die Hard With a Vengenace, maakt van de Punisher – een anti-superheld want zonder superkrachten of spandexpak – een brutale misdaadbestrijder à la Chuck Norris die zich op de moordenaar (John Travolta) van zijn familie gaat wreken. De actiescènes met een upgebeefte Thomas Jane hebben dan ook veel weg van brutale klop-tot-moes- camp.

In tegenstelling tot bij de Batman-franchise kiest regisseur Bryan Singer in Superman Returns (budget 260 miljoen dollar) helemaal niet voor een heroplappen van de serie. Zijn epische duel tussen de vliegende New Yorkse wereldredder (charmante nieuwkomer Brandon Routh) en aartsvijand Lex Luthor (een heerlijke Kevin Spacey) is meer een vervolg op Donners eerste twee Superman-films, met veel aandacht voor een ouderwetse spanningsopbouw en met sobere, maar opzienbarende CGI in een elegante retrostijl.

(L.J.)