Stowaway

Stowaway probeert de eerste twintig minuten First Man te zijn, de biopic van Damien Chazelle over Neil Armstrong, en nog feller te benadrukken dat astronauten tijdens een raketlancering flink dooreengeschud worden, tegen gerammel moeten kunnen en best een kotszak bij de hand hebben. De volgende honderd minuten krijg je Gravity van Alfonso Cuarón minus de adembenemende ruimtebeelden en het visuele vernuft. En wat blijft er dan nog over? Weinig. Joe Penna, de Braziliaan die Mads Mikkelsen liet bibberen in de survivalfilm Arctic, probeert zijn bescheiden gebudgetteerde ruimtefilm dan maar wat piment te geven met een moreel dilemma. Onderweg naar Mars ontdekken commandant Toni Collette, dokter Anna Kendrick en botanicus Daniel Dae Kim dat ze per ongeluk zijn vertrokken terwijl technicus Shamier Anderson nog aan boord was. Alleen is er niet genoeg zuurstof aan boord om Mars levend te bereiken. De oplossing van de bazen is simpel: de verstekeling overboord gooien. De lieve dokter kan daar niet mee leven maar wat is dan wel de oplossing? Onder meer omdat niemand slechte bedoelingen heeft, wordt het, met uitzondering van de obligate ruimtewandeling, nooit spannend. Tijdens de vele praatscènes dicteert de muziek of je bang of geëmotioneerd moet zijn. Deze ruimtefilm crasht noch verrast.