Steve Lacy

Zoals Peggy Lee het zo mooi zo zong: ‘Is that all there is?’ Met geloofsbrieven als de zijne – Kendrick, Solange, The Internet – hadden we verwacht dat Steve Lacy meer uit zijn koker zou toveren. Ja, er is de negen minuten lange funksuite in het spoor van Frank Ocean, maar ondanks de boodschap – ‘I only feel energy, I see no gender’ – ontbeert het Like Me aan engagement. In Playground en Lay Me Down verzoent Lacy zijn bewondering voor Mac DeMarco met die voor Prince, maar twee half geslaagde ideeën maken samen nog geen sterk geheel. Guide is Sly Stone op een luie vrijdag. En zo sjokt het debuut van deze jong gelauwerde golden boy zich nonchalant voort, met één been in ongedwongen spelplezier en het ander in jeugdige arrogantie. Te vroeg gepiekt? Of ligt het aan ons, en die (te) hoge lat?