Sons

Laat het whispering maar weg bij Sons: op hun lp-debuut trekken de vier Waaslanders met doordraaiende banden op. Ware het niet dat joyriden in de bebouwde kom die Vlaanderen heet onverantwoord is, we zouden het kuchend in de achtergebleven rook toejuichen. Zo jachtig de songs, zo helder de productie van Reinhard Vanbergen. Dat garandeert een optimale wegligging wanneer het kwartet het motto ‘snel (Family Dinner), sneller (Ricochet), Freddy Loix (White City)’ in de praktijk brengt. Alleen doen ze dat verderop gewoon nog een keer, en volstaan hinten naar oorverdovende garagepsychedelica en één log Black Sabbath-boldertempo niet om het gevaar van The Hives te doen vergeten: een groep die we eerst geweldig maar al gauw geweldig eenzijdig vonden. Goede start van Sons, nu de parcourskennis nog.