Maandag 13 februari, 20.35 – één
Bruno Wyndaele hangt zijn nette Premiejagers-pak de komende maanden aan de haak. Voor Smaak trekt hij zijn rubberen laarzen aan en gaat hij op zoek naar de lekkerste kip, vis en wintergroenten.
‘Smaak’ werd ons eerst aangekondigd als ‘Mag het wat meer zijn’. Less is more?
BRUNO WYNDAELE: Inderdaad, de vlag Smaak dekt uiteindelijk dezelfde lading. In elke aflevering vragen we een bekende foodie – vakjargon voor wie van een lekker stukje eten houdt – naar zijn of haar lievelingsgerecht. Met mijn twee confraters Michiel Hendryckx en Axel Daeseleire ga ik dan op zoek naar het juiste ingrediënt voor de lekkerste bereiding. Een chef zal aan de slag gaan met de door ons verzamelde ingrediënten en onze foodie mag dan proeven wat het lekkerste is. Voor de eerste aflevering, over kip, is dat Marleen Merckx. Later worden we op pad gestuurd door mensen als Sofie Van Moll, Sally-Jane Van Horenbeeck en Gert Verhulst.
Met iets als kip houden jullie het wel opvallend simpel, niet?
WYNDAELE: Klopt, andere afleveringen gaan onder meer over rundvlees, lam, vis, schaaldieren en wintergroenten. We hebben bewust voor eenvoudige basisingrediënten gekozen, en die ouderwetsheid blijkt overigens verrassend hip. De schuimpjeskeuken van El Bulli is passé. Kijk maar naar Noma in Kopenhagen: de chef zoekt zijn ingrediënten niet verder dan een straal van tien kilometer.
Is ‘Smaak’ meer dan het zoveelste programma rond eten of BV’s?
WYNDAELE: Jazeker. Wij zijn vertrokken van het idee dat wat op ons bord ligt ergens vandaan moet komen: wie kweekt het, hoe kennen wij het, hoe goed smaakt het? Oké, het lijkt een schier onmogelijke missie om dat naar televisie te vertalen, maar we gaan het toch proberen. Hoe ver we gaan? Goh, zie je mij al de nek van een kip omdraaien?
Tja, het zijn woelige tijden in tv-land… Ons doet het wat denken aan ‘Food, Inc’.
WYNDAELE: Schitterende docu over de voedingsindustrie, maar daarmee valt Smaak niet te vergelijken. Wij willen nagaan hoe je iets goed kunt vinden en hoe je dat op de beste wijze kunt bereiden. Zonder een missionaris te willen zijn, hoop ik dat Smaak toch ook even tot nadenken stemt.
Frieda Van Wijck merkte een tijd geleden op dat de intensiteit waarmee onze samenleving met eten bezig is, haar aan de nadagen van het Romeinse rijk doet denken. Vrees jij dat de Vandalen straks mee aanschuiven?
WYNDAELE: Ik ken die verwijzingen ook en vaak gaat het dan om de verhalen waarbij de Romeinen de tepels van ezelinnen als delicatessen zijn gaan beschouwen. Wel, dat was enkel bij de toplaag van de samenleving. Zulke fenomenen zijn trouwens van alle tijden. Zo is in de late middeleeuwen aan de Franse hoven de rage ontstaan om eten te vermommen: beeld je een levensecht varken in, met poten en oren, dat helemaal ‘geboetseerd’ was van vis. (Lacht) Oké, het is die Franse hoven ook niet zo geweldig goed vergaan, maar ik durf te betwijfelen dat ons tv-programma de westerse samenleving in de afgrond zal storten.
Zelfs het culinaire programma te veel vrees je niet?
WYNDAELE: Dat je niet de eerste bent, mag nooit een reden zijn om iets niet te doen. Als Steven Spielberg een thriller maakt, zeg je toch ook niet: ‘Nee Steven, toch niet weer?’ Zolang het maar een goede film is.
(H.V.G.)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier