Sing me a Song

De Fransman Thomas Balmès reist graag naar afgelegen gebieden om daar de impact van de globalisering te meten. Zo trok hij voor Happiness (2013) naar een bergdorpje in Bhutan om daar naar de dromen van de achtjarige Peyanki te peilen. Naast monnik worden wilde die later ook over elektriciteit beschikken. Deze bekentenis uit Balmès’ vorige film vormt nu het startschot van Sing Me a Song, een docu die toont hoe de monnik in spe en zijn dorp het tien jaar later stellen. Met mooie landschapsbeelden en portretfotografie die zo uit een koffietafelboek lijken te komen, toont Balmès hoe Peyanki’s spirituele leven overhoop werd gegooid door zijn digitale leven. Want nu er in de Himalaya ook internet is, spendeert de jonge monnik minder tijd aan mediteren en studeren dan aan de smartphone waarmee hij met een zangeres uit Thimphu chat. Omdat het verhaal te gelikt overkomt en Balmès het contrast tussen vroeger en nu ongelofelijk scherp in de verf zet, flirt Sing Me a Song met de grens tussen feit en fictie, waardoor hij beter als speelfilm werkt dan als docu.