Simon Spruyt

1 Waarom maak je een boek over een bijfiguur uit een literaire klassieker?

Simon Spruyt:Stom toeval, zoals gewoonlijk bij mij. Een tiental jaar geleden las ik Tolstojs Oorlog en vrede. Kort nadien heb ik in opdracht een korte strip voor jongeren over het secundaire personage Petja Rostov getekend. Daarna is het onderwerp blijven liggen tot uitgeverij Lombard contact met mij opnam. Op basis van het verhaaltje dat ik al had, is het idee gegroeid om een boek te maken over de tamboer Vincent Bosse. Er wordt heel weinig over hem verteld in Oorlog en vrede, wat veel mogelijkheden openliet. Omdat hij een Fransman is, bood Bosse me de kans om de Russische veldtocht van Napoleon vanuit Frans perspectief te bekijken en niet vanuit het Russische standpunt, zoals Tolstoj doet. In Oorlog en vrede is de tamboer alleen maar een archetypische jongeman die de onschuld belichaamt. In mijn boek kun je zijn gedrag moeilijk als engelachtig bestempelen.

2 Wat spreekt je aan in Oorlog en vrede?

Spruyt: Ik heb een fase gehad waarin ik vooral negentiende-eeuwse en vroegtwintigste-eeuwse literatuur las. Thomas Mann is nog altijd mijn favoriete schrijver, maar in die periode ben ik natuurlijk ook bij de negentiende-eeuwse Russen uitgekomen. Eigenlijk was ik niet zo voor Tolstoj, maar Oorlog en vrede is een uitzondering. Het epische van die roman sprak me aan. Hij gaat zoveel breder dan een veldtocht. Tolstoj typeert een hele reeks personages en brengt veel locaties tot leven. Het epische van Oorlog en vrede wou ik ook in De tamboer van Borodino.

3 Is het boek door de morele twijfel van het hoofdpersonage niet opvallend ernstig voor jouw doen?

Spruyt:Zoiets groeit vanzelf. Ik heb niet bewust minder ironie gebruikt. In mijn werk komen wel vaker meer filosofische onderwerpen aan bod, bijvoorbeeld in hoeverre mensen een vrije wil hebben. In het geval van de tamboer vond ik het interessant om van hem een nogal neutraal personage te maken. Het zou te veel voor de hand gelegen hebben om zijn uiterlijke onschuld te laten contrasteren met een slechte inborst. Dan bleef het verhaal hangen bij het oppervlakkige cliché dat je niet kunt afgaan op het uiterlijk. Als neutraal personage heeft mijn tamboer iets gemeen met de vreemdeling uit het gelijknamige boek van Albert Camus. Ook die is op een bizarre manier afstandelijk en neutraal.