Beth Ditto, Jamie Lidell, Hot Chip, Yeasayer: aan hippe namen geen gebrek op Temporary Pleasure, de nieuwste worp van Simian Mobile Disco. Live op Pukkelpop moeten de zelfverklaarde geeks James Ford en Jas Shaw het vanzelfsprekend zonder die gastzangers doen. ‘Misschien moeten we Mike Patton vragen?!’

Geef toe: de meeste elektronische acts vallen op het podium dik tegen.

Shaw: En zijn oersaai om naar te kijken, helemaal waar!

Ford: Dat komt omdat je niet kan zíén wat ze precies uitvoeren.

Een spectaculaire lichtshow maakt veel goed. Hoe jaloers zijn jullie op het klank- en lichtspektakel van Daft Punk?

Ford: Onze show is ook niet mis, én we doen het honderd procent live. Ik heb de fameuze piramide-show van Daft Punk drie keer gezien: drie keer krék hetzelfde!

Shaw: Behalve een video wall zeulen we een miniversie van onze studio mee. Mengpanelen, drummachines, synthesizers en een dozijn andere speeltjes. Onze setlist passen we gaandeweg aan, naargelang de reactie van het publiek, net zoals dj’s doen. Er komt veel improvisatie bij kijken, onze foutenmarge ligt behoorlijk hoog.

Ford: Gaat er iets mis, dan lossen we dat op zoals jazzmuzikanten. Gewoon die kromme noot drie keer herhalen. (Lacht)

James, jij zat achter de drums bij The Last Shadow Puppets. Kreeg je toen geen heimwee naar een ouderwetse groep met ‘echte’ instrumenten?

Ford: Niet echt. Spelen met een vol orkest in je rug streelt je muzikantenego, maar zodra alles gerepeteerd is, kan er weinig fout gaan. Met Simian Mobile Disco is het verhaal elke avond anders, de kick van het spelen is véél groter.

Shaw: We hebben het even afgetast, live spelen met muzikanten. We klonken als een tweederangs sambagroep, niet om aan te horen! (Lacht)

Blijft een elektronicaduo on the road gespaard van Spinal Tap-achtige toestanden?

Ford: Dat had je gedacht! Vorig jaar reisden we met de tourbus van Zwitserland naar Spanje voor een liveshow op het Primavera-festival. Toen we na een pitstop weer naar de bus wandelden, trok onze roadmanager bleek weg. De aangehechte trailer met al ons materiaal was verdwenen. We maakten rechtsomkeer en aan de grens stonden de politie en brandweer ons op te wachten. Wat bleek? Een slagpin was losgekomen en het hele gevaarte was in een ravijn gedonderd.

Shaw: Gelukkig maar.

Gelukkig maar?

Shaw: Dat ding weegt vijf ton. Het had een huis kunnen binnenrijden of dood en vernieling kunnen zaaien op de snelweg! Terwijl alles met een reusachtige kraan naar boven werd gevist, haastten wij ons met het vliegtuig naar Barcelona om er een dj-set te spelen.

Vorig jaar op Pukkelpop was er een afterparty in de kleedkamer van Soulwax. Jamie Lidell was er, de jongens van Late Of The Pier, Hercules & Love Affair en enkele fans. Terwijl iedereen dronken werd, zat jij, James, met David Dewaele…

Ford: Aan de laptop zeker? (Lacht) Wat kan ik zeggen? We zijn geeks.

Welke band houdt de goorste afterparty’s?

(In koor): Klaxons!

Shaw: Bandeloze zwijnen zijn het, maar dat heb je niet van ons.

De collegialiteit bij elektronische artiesten lijkt me doorgaans groter dan bij gitaar-groepen.

Ford: De meesten onder ons zijn actief als dj, we spelen elkaars muziek dus als broodwinning. Remixes maken voor elkaar, materiaal uitlenen of tips uitwisselen is de normaalste zaak van de wereld. Rockers spelen vooral eigen songs, hun territorium is strikter afgebakend. Tenzij je Jack White heet en het met iedereen tegelijk doet.

Je mag van ons één band op de Pukkelpop-affiche gaan bekijken: Faith No More, The Juan Maclean of Grizzly Bear?

Ford: Om de soundtrack bij mijn jeugd nog eens te herbeleven: Faith No More!

Shaw:(Knikt) Mike Patton is een held en een geweldige zanger. Misschien moeten we hem vragen voor de volgende plaat?

Simian Mobile Disco

20/8, 20.40, Dance Hall, Pukkelpop, Kiewit

Temporary Pleasure

Uit op 17/8 bij V2 RecordsVoor bespreking zie p. 35

Door Jonas Boel

JAMES FORD ‘De kick van het spelen is erg groot.’

JAS SHAW ‘Met orkest klinken we als een tweederangs sambagroep.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content