Vincent Byloo
Vincent Byloo Radiopresentator en voormalig medewerker Knack Focus

De troubadour, de rocker en de countrycrooner: Ryan Adams is het allemaal op ‘Cardinology’, zijn tiende plaat met The Cardinals.

Cardinology **

Lost Highway

americana

Ryan Adams is een bezig baasje. Mocht zijn fertiliteit recht evenredig zijn met zijn productiviteit, dan had de Amerikaanse fiscus allang beslag gelegd op zijn vermogen zijn allimentatiekosten te lenigen. In amper acht jaar tijd heeft de melancholische countryrocker uit North-Carolina tien platen bij elkaar geschreven. In 2005 alleen al bracht Adams er drie uit – drie! – waarvan magnum opus Cold Roses ook nog een dubbe-laar was. Niet slecht voor een singer-songwriter die zijn woorden wikt en zijn akkoorden weegt alsof het goudklompjes zijn. En dan te bedenken dat er nog altijd mensen zijn die hem verwarren met zijn Canadese bijna-naamgenoot en tijdens zijn optredens luidkeels om Everything I Do verzoeken. Of, nog flauwer: su mmer Of ’69.

Adams heeft de laatste tijd wel ferm aan productiviteit ingeboet. De drugs, weet u wel, ze maakten hem gek. Optredens werden uitgesteld, afgelast of halverwege geaborteerd, gitaren on stage gemolesteerd en hotelkamers zinloos vernield. Aan de kwaliteit van zijn platenwerk viel het gelukkig nauwelijks te merken. Zijn vorige worp, Easy Tiger, mocht er best wezen en ook zijn nieuwste, het naar zijn onafscheidelijke begeleidingsband verwijzende Cardinology, is een von Kopf biss Fuss degelijke en bijwijlen zelfs bevlogen plaat.

Ryan Adams is afgekickt, vernemen we, en daar doet hij samen met The Cardinals ook herhaaldelijk kond van op zijn tiende plaat. Sla er afsluiter Stop maar eens op na, Adams’ hoogstpersoonlijke I Walk The Line, maar dan op de tonen van Neil Youngs After The Gold Rush. ‘There’s a line that must be walked’, jankt Adams boven zijn piano uit. ‘If you wanna make it stop, then stop.’ Haast even hartverkillend zijn Born Into A Light, dat met een cohorte akoestische gitaren en een eenzame pedal steel in de frontlinie midscheeps op de ziel inbeukt, en het duo Let Us Down Easy en Crossed Out Name, waarin Adams de Ron Sexsmith in hem de vrije loop laat.

Liefhebbers van Ryan-de-troubadour verwijzen we door naar Fix It, Evergreen en Like Yesterday: respectievelijk seventies soul, weemoedige folk en gemoedelijke countrypop waarmee Adams uitgebreid zijn liefde voor Gram Parsons, The Greatful Dead en Crosby, Stills, Nash & Young etaleert. En één keer wordt op Cardinology ook Ryan-de-country-rocker uit zijn ketens gelost. Met name in Magick, dat tien seconden lang een riff fest à la AC/DC belooft te worden, maar uiteindelijk een woeste honkytonkdeun blijkt te zijn.

Welkom terug, Ryan.

Vincent Byloo

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content