SONGS MET EEN INDIGESTIE. JEZELF INHOUDEN STAAT NIET IN HET WOORDENBOEK VAN DE ZOON VAN LOUDON WAINWRIGHT III.
WANT TWO
Geffen/Universal
Rufus Wainwright *
Een loodzware, vermolmde kloosterpoort die tergend traag en krakend opengaat, waarna het Agnus Dei wordt aangeheven, alsof het gezongen wordt door Thom Yorke. Bevreemdend begin. Meteen daarna volgt het poppy The One You Love, waarin Rufus Wainwright als Joseph Arthur klinkt die net een nieuw lief heeft, en het bitterzoete Peach Trees, pure Ron Sexsmith. Want Two is de opvolger van Want One, dat een jaar eerder verscheen en van dezelfde sessies dateert, en beide albums zouden aanvankelijk ook samen als dubbel-cd uitgebracht worden. Op Want Two speelt Rufus met zijn hoogstpersoonlijke gevoelens, verstrengeld in de mondiale problemen en gesitueerd in een nog groter metafysisch kader. Precies, luisteren naar Want Two moet een meditatieve, transcendentale ervaring zijn. Rufus Wainwright laat daarvoor niets onverlet, sleurt er een koor bij, barokke arrangementen, symfonieën van Beethoven, het logboek van Brian Wilson en de musicals van Gershwin.
Trop is bij momenten te veel. In het negen minuten durende Old Whore’s Diet verandert Wainwright de initiële sfeer van Radiohead via Björk in een rigoletto op reggae, om zich helemaal vast te rijden in een symfonische kakofonie. Maar hij ontspoort niet overal: Crumb By Crumb is een onbevangen kietelend lentelied, en sacrale soberheid triomfeert in het nochtans door een veelkoppig orkest gedragen Memphis Skyline, een indrukwekkende elegie voor Jeff Buckley, die de ongelukkige in zijn tombe zou moeten kunnen aanhoren. Universele schoonheid.
Rufus Wainwright heeft de Weltschmerz, maar ook de ironie, de zelfspot en het sluimerende cynisme van zijn vader Loudon Wainwright III geërfd. Maar waar pa zijn liedjes genadeloos uitkleedt in de winterse kou en met een grote bocht langs elk arrangement wandelt, stouwt Rufus sommige van zijn composities zo vol dat ze een indigestie krijgen. Want Two is een ambitieus album, waarin een hedendaagse liedjesschrijver popmuziek over een moeilijk bereikbare weg langs musical en klassiek leidt. Een schilderachtig traject, maar het einddoel ligt in de verte.
Eddy Hendrix
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier