MR. WEIRD – John Waters schrijft met liefde en ironie over zijn helden en goden.

John Waters, Beautiful Books, 326 blz., euro19

John Waters vult op zijn belastingaangifte ‘Cult Filmmaker’ in, maar ziet zichzelf liever als een ‘Cult Leader’. Waaraan Waters zijn leiderschap dan te danken zou hebben? Misschien wel aan de titel ‘Pope of Trash’, die William S. Burroughs hem ooit gaf. Waters heeft een voorliefde voor alles wat afwijkt van de Amerikaanse norm: niet alleen rekent hij zichzelf tot de perverse individuen ‘in de goede zin van het woord’, hij omarmt ook alle marginalen, mensen die zich door een eigenzinnige artistieke visie onderscheiden en zelfs seriemoordenaars.

Zelf gaat Waters door het leven als een provocerende dandy, weliswaar een die gerespecteerd wordt als auteur, acteur, kunstenaar, verdediger van de homorechten en cineast. Hij maakte van dragqueen Divine een wereldster met de camphits als Pink Flamingos (1972), Female Trouble (1974) en Polyester (1981), voerde daarnaast een jonge Johnny Depp op als sekssymbool in Cry-Baby (1990) en toonde de moorddadige kant van Kathleen Turner in Serial Mom (1994).

In zijn laatste boek laat John Waters het woord aan zijn helden: obscure schrijvers, illustere kunstenaars, beruchte amateurpornografen en Leslie Van Houten, de vrouw die als lid van de Mansonbende betrokken was bij de moord op het echtpaar LaBianca in 1969 en zichzelf in de publiciteit werkte. Ook gevierde namen krijgen aandacht. Denk maar aan theaterauteur Tennessee Williams, kunstenaar Mike Kelley, crooner Johnny Matthis, rockgod Little Richard en Waters’ favoriete modeontwerpster Rei Kawakubo van Comme des Garçons – aan wier kledij, ‘een oefening in lijden’, hij verslaafd is.

Waters heeft de meesten van zijn helden bezocht en pende zijn interviews neer in analytische levensbeschrijvingen, steeds met een link naar zijn eigen ervaringen. De liefde voor zijn rolmodellen is voelbaar, maar tegelijkertijd relativeert Waters zijn adoratie met bakken ironie.

Role Models leest als een verzameling van dieptragische levensverhalen bekeken door een roze bril. Waters is bijzonder grappig en zijn kennis van de undergroundcultuur is indrukwekkend. Zijn cynisme reserveert hij exclusief voor de katholieke kerk en de paar seksuele afwijkingen waarvan hij zelf een afkeer heeft. Hoewel: necrofilie wil hij op latere leeftijd eventueel nog overwegen. Het is Waters ten voeten uit.

PIET GOETHALS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content