1 Ben jij de Kafka van de Nederlandse letteren?
Rob van Essen: Wie weet. Ik hou van de vervreemding waar hij zijn personages en lezers aan onderwerpt, en van zijn absurde humor. Als middel om zaken te relativeren is humor vandaag bijna iets reactionairs geworden, maar ik vind dat je je lezer niet alleen aan het denken moet zetten. Je moet hem ook vermaken. Toen ik als puber begon te lezen, was ik gek op Carmiggelt en Bomans. Dat laat natuurlijk sporen na. Ik zie sommigen de wenkbrauwen al fronsen bij het woord ‘vermaak’, maar dat is het gewoon. Ik was ooit samen met K. Schippers te gast op een literaire avond. ‘Laten we er geen doekjes om winden, ‘ zei hij, ‘wij werken toch gewoon in de vermaakindustrie?
2 Is jouw absurdisme geen manier om het gewone in het buitengewone te tonen?
Van Essen: Precies, door een ongewone setting kun je normale en herkenbare gevoelens een nieuwe frisheid meegeven. Natuurlijk kan ik een gewoon licht-melancholisch verhaal schrijven, maar daar zijn er al genoeg van. Neem nu het verhaal De man die weer naar buiten wilde, waarin een man de deur uitgaat, maar denkt dat hij ergens naar binnen stapt en overweldigd wordt door de omvang van zijn omgeving. Eens je dat doorhebt, ga je zelf ook anders naar de werkelijkheid kijken, en soms is die werkelijkheid zelf ook absurd. Het begin van dat verhaal is gewoon echt gebeurd. Ik liep over een Amsterdamse gracht en opeens hoorde ik iemand op de binnenkant van een deur kloppen. Ik dacht: nu zou ik in feite ‘Binnen!’ moeten roepen, en zo schreef het verhaal zichzelf.
3 Is een verhaal in die zin toch anders dan een roman?
Van Essen: Ja natuurlijk, in een verhaal kun je in korte tijd iets volkomen gaafs neerzetten. Dat lukt je met een roman niet. Je zit daar met heel wat personages die per se van A naar B moeten. Je kunt niet vermijden dat er een paar saaiere stukken in zitten, terwijl je in een verhaal de spanning echt wel op peil kunt houden. Je kunt er ook onsympathieke personages een hoofdrol in geven. In een roman is dat lastig, dat wil je je lezer niet aandoen. Misschien stopt hij wel gewoon met lezen. In een verhaal kun je dus meer doen dan in een roman. Het is gewoon iets anders.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
