‘RASHOMON IN DE PORNO’

In 1972 werd wijlen Linda Lovelace tegen wil en dank een wereldster toen ze haar verbazende orale kunsten showde in Deep Throat, nog steeds de lucratiefste pornofilm aller tijden. In de biopic Lovelace, met Amanda Seyfried als pornoprinses, laat het regieduo Rob Epstein en Jeffrey Friedman u mee achter de schermen gluren, naar een smeuïge wereld van seks, drugs en huiselijk geweld, zo blijkt.

Jullie zijn vooral bekend van jullie bekroonde gaydocumentaires The Times of Harvey Milk (1984) en The Celluloid Closet (1995). Waarom deze keer een biopic over een heteroseksuele pornoster?

ROB EPSTEIN: Omdat Linda Lovelace nog altijd een mysterie is. Iedereen kent haar van die ene film en die ene daad maar wie was ze echt? Er is weinig over haar bekend omdat ze op verschillende momenten van haar leven verschillende versies van haar verleden gaf. Ze werd in de porno gedwongen door haar man Chuck Traynor, een gewelddadige junkie. Maar waarom zei ze niet gewoon nee? Wist ze in haar naïviteit echt niet waaraan ze begon, hoewel ze tegelijk graag van de roem en het succes proefde? Of is dat de versie die ze zichzelf later wijsmaakte, toen ze een bekeerde antipornoactiviste werd?

Het onthullen van feiten en in archieven duiken zal jullie als ex-documentairemakers wel aangesproken hebben.

JEFFREY FRIEDMAN:(knikt) De inconsistenties in haar autobiografie maakten haar verhaal voor ons zo interessant. Maar of het nu om docu of fictie gaat: uiteindelijk heb je te maken met personages, scènes en decors en blijft de hamvraag: hoe vertel je dat verhaal? In dit geval is het een soort Rashomon, maar dan in de porno-industrie van de seventies. Voor ons gaat de film daarom niet over porno. Dat is slechts de kleurrijke arena voor het drama. De film gaat over Linda. Over al die verschillende puzzelstukjes die samen dat complexe, mysterieuze icoon van de seksuele revolutie vormen. Bovendien blijft haar verhaal actueel want Linda stond aan de wieg van die revolutie, toen porno even mainstream was, terwijl we veertig jaar later dankzij het internet opnieuw een seksuele revolutie meemaken. Het grote verschil is: porno is tegenwoordig overal. En het heeft zijn emancipatorische waarde verloren. Dat was in Linda’s tijd nog niet zo.

Is de film dan als een waarschuwing bedoeld?

EPSTEIN: We willen niet moraliseren. Of veralgemenen. Porno is een gegeven. En een behoefte. Dat is duidelijk. We hebben een pornoset bezocht bij wijze van research en daar was een vrouwelijke regisseuse aanwezig, terwijl het de pornoactrice was die bepaalde wat er gebeurde. Dat heeft Linda niet gekend. Zij werkte in een machowereld met misogyne trekjes. In die zin is de film zelfs feministisch. Het is haar verhaal en haar werkelijkheid. Linda eiste voor zichzelf het recht op om seksueel plezier te hebben. Dat was nieuw en rebels indertijd. Alleen bleek ze niet tegen de uitdagingen bestand en werd ze een tragische heldin.

Aanvankelijk zou Kate Hudson in de huid van Linda kruipen maar uiteindelijk werd het Amanda Seyfried. Was het niet lastig om een A-listster te strikken voor zo’n kinky rol?

EPSTEIN: Blijkbaar niet. Amanda had het script gelezen en had wel wat vragen – over hoe naakt die naaktscènes precies waren. Maar ze had vertrouwen in ons en ze was bereid om zich volledig te geven. Het feit dat we beiden homo zijn heeft misschien in ons voordeel gespeeld. Het was allerminst onze bedoeling om er hitsig machofilmpje van te maken. (lacht)

LOVELACE

16/10, 14.30 uur; 19/10, 20 uur. Vanaf 23/10 in de bioscoop.

DOOR DAVE MESTDACH

ROB EPSTEIN

‘AMANDA SEYFRIED HAD WEL WAT VRAGEN, BIJVOORBEELD BIJ DE NAAKTSCÈNES. DAT JEFFREY EN IK ALLEBEI HOMO ZIJN, HEEFT MISSCHIEN IN ONS VOORDEEL GESPEELD.’