FOLKIE EN BLUESMAN ROLAND OOGST LOF MET ZIJN NIEUWE PLAAT ‘LIME & COCONUT’ EN LOKT VOLLE ZALEN MET ZIJN ‘CRY LIKE A MAN’- TOUR MET JEAN BLAUTE EN PAUL MICHIELS. ZONDAG WORDT HIJ GEPORTRETTEERD IN PLANKENKOORTS (ZO 15/2 – 13.00 CANVAS). DOOR GUNTER VAN ASSCHE

1 Je houdt er niet van gefotografeerd te worden. Is zo’n cameraploeg in je nek dan niet de hel?

Het leek me oké omdat die mannen alle moeite hebben willen doen om oude beelden van mijn optredens op te diepen. Naast fragmenten van een recent concert in ABClub zul je dus ook filmpjes van Jazz Bilzen terugvinden en zo. Zelfs ik wil dat nog terugzien.

2 Beluister je wel eens opnames van jezelf, uit nostalgie of beroepsijver?

Nee, ik houd me niet bezig met het archiveren van al die optredens. Soms is dat wel vervelend: ik improviseer heel vaak en als ik een goed stuk heb gevonden, ben ik dat drie minuten later natuurlijk vergeten.

3 Je deed onlangs een oproep aan mensen die je oude cd’s bezitten. Hoe raakt iemand nu zijn eigen werk kwijt?

Ze worden niet meer bijgedrukt en ik geef gemakkelijk cd’s weg: aan het buitenland omdat ze geïnteresseerd zijn in een concert – dat er dan toch niet komt -, aan een goeie gast die me dat rond halfvier ’s morgens aan een cafétoog vraagt, of aan een leuk meisje dat ik tegenkom. (lacht)

4 Het lijkt me onwaarschijnlijk dat je zelf veel tv kijkt.

Bah nee, het zegt me allemaal niet veel – omgaan met mensen van vlees en bloed wint het toch steeds van die mannen op het scherm.

5 Kunnen muziekdocumentaires je interesse opwekken?

Ik ga niet op zoek naar filmpjes van muzikanten, ik wil ze live aan het werk zien. Ik wil wel helemaal vooraan staan, zodat ik de vingers over de snaren zie glijden en zie welke effectpedalen hij bedient. Ik moet het wit in zijn ogen zien!

6 Arno produceerde je laatste plaat ‘Lime & Coconut’. Op papier lijkt het een vreselijk idee: twee chaoten die onvoorbereid de studio induiken. Maar het leverde wéér een pareltje op.

Charles et Les Lulus was inderdaad ook bull’s eye. ( lacht) Ik denk dat deze plaat zo goed is omdat ze niet klinkt als een studio- plaat. Zo werkt dat niet bij mij: dit is een opgelapte liveregistratie. Ik hou van improvisatie; net voor ik de partijen inzong, schreef ik de meeste teksten, op de achterzijde van parkeerbonnen. Of de flikken nu geld kunnen vragen voor zo’n collector’s item? ( gromt) Mijn parkeerboetes zijn zélf al heel veel geld waard.

7 Begin maart verschijnt een cd met onuitgebrachte songs van wijlen Rory Gallagher. Jij speelt mee op ‘The Cuckoo & The Deep Elm Blues’.

Ik sta ook nogal wantrouwig tegen postuum uitgebrachte platen, omdat het vaak een linke truc van een platenfirma is: geen goedkopere plaat dan een verzameling opgeviste overschotjes. Maar in dit geval heeft Rory’s broer de compilatie samengesteld, dus dat zit wel goed. En Rory was in zijn beste momenten van hetzelfde boven- natuurlijke niveau als Jimi Hendrix.

8 Je theatertournee met Jean Blaute en Paul Michiels bewijst ondertussen dat de oude garde nog geen aflossing behoeft.

We zijn drie weken bezig en trekken overvolle zalen. Met staande ovaties! Onze drie stijlen en persoonlijkheden passen ook gemakkelijk in elkaar. Die jonge garde doet het even goed: de White Stripes maken héél sterke muziek. Of Admiral Freebee, die de echte solotraditie in ere houdt: het is bijna Neil Young als je je ogen sluit.

9 Heel wat vrouwen blijken je erg aantrekkelijk te vinden: je lijkt de soloversie van de Buena Vista Social Club wel!

Waw, dat is pas een compliment. ( lacht) Hoe zou dat komen? Wij zijn nog steeds jonge gastjes. Muzikanten blijven kwajongens in hun geest: als ik rond me kijk en ik zie mensen van mijn leeftijd, hoor ik die vaak klagen. Ik heb daar geen reden toe, en die esprit deel ik met jonge mensen. Jonge, schone mensen. ( lacht)

10 Je speelt 200 concerten per jaar, en ondanks het uitblijven van grote hits of airplay verkopen je platen goed. Jij moet de laatste Vlaamse bard zijn.

Ik zou geen problemen hebben met die titel. Trouwens, ik heb er zelf geen moment van wakker gelegen of een nummer dat ik ooit schreef een dikke hit zou worden. Die gedrevenheid om te scoren, ontbreekt volledig bij me. Maar als ik lompweg mijn eigen zin kan doen en mensen blijven luisteren, dan heb ik geen reden tot spijt.l

Door Gunter Van Assche

‘MUZIKANTEN BLIJVEN KWAJONGENS IN HUN GEEST.

MENSEN VAN MIJN LEEFTIJD KLAGEN VAAK, MAAR IK HEB DAAR GEEN REDEN TOE.’