LUCAS VAN DEN EYNDE, nu te zien in ‘matroesjka’s’ (ELKE WO – 21.15 VTM), duikt straks op in ‘HET EILAND’ ALS DE VERKNIPTE MANAGER BUCKY LAPLASSE (ELKE ZA – 21.40 ééN). DOOR GUNTER VAN ASSCHE

1Je hebt je voor Bucky Laplasse op een foto uit een Amerikaans mannenblad gebaseerd. Maar hij is toch zowat het antibeeld van de mooie, sympathieke jongen?

Die opgepoetste look geeft een beeld van zijn Amerikaanse oorsprong. Hij is een quasi-sympathiek personage, maar naarmate de serie vordert, vertoont hij steeds meer psychopathische trekjes. Na zes afleveringen blijft niets van zijn opgeblonken imago over. (lacht)

2 Denk je dat de nieuwe serie sneller in zijn plooi valt? De eerste reeks kwam wat stroef op gang.

Ach, je moet elke serie een kans geven om te groeien. Wat in deze tweede reeks opvalt, is dat je vanaf het begin zal moeten volgen. De eerste reeks kon je nog afzonderlijke episodes bekijken, maar nu heeft de Jakke (regisseur en bedenker Jan Eelen; nvdr) gekozen voor een serie waarin alles geleidelijk ontaardt.

3 Je werd aanvankelijk gecast als Michel Drets. Spijt dat je zijn personage niet kon spelen?

Die rol was inderdaad heel dankbaar, maar een operatie aan mijn stembanden maakte daar korte metten mee. Er valt niets af te dingen op Dirk Van Dijcks prestaties, maar toen de eerste aflevering op het scherm kwam, brak mijn hart natuurlijk wel.

4 Werk je nu even gemakkelijk met Jan Eelen als met Tom Lanoye? Na diens ‘Ten Oorlog’ stapte je blindelings in ‘Diplodocus Deks’.

Ik heb toen meteen toegezegd, maar ik zorg toch steeds dat ik vooraf weet wat me te wachten staat. Maar ook het voorstel van Jakke plaatste me niet voor een moeilijke keus: ik ken hem al sinds In De Gloria. Ik zou het dan ook vreemd gevonden hebben als zijn scenario op geen bal leek. Het is vooral een kwestie van vertrouwen.

5 Tom Van Dyck zei eens dat in het theater niets straffer kan zijn dan in het leven zelf. ‘Het Eiland’ is nochtans een bewuste uitvergroting.

Ja, maar toch… Voor mijn rol ben ik eens gaan kijken hoe het er op een kantoor toegaat – ik heb nooit een kantoorjob gehad. Daar hoor je de vreemdste anekdotes, die we niet eens konden gebruiken voor de serie omdat ze te sterk geuren naar fantasie. Met zulke hyperrealistische overdrijvingen heb ik tot nu alleen Twin Peaks zien wegkomen.

6 In ‘Matroesjka’s’ speel je een journalist die meisjessmokkel wil verhinderen. Is hij wel zo’n nobel mens? Hij lijkt vooral te willen scoren.

Net dat was interessant, omdat je je kunt afvragen of het wel de moeite loont om speciaal naar Litouwen af te reizen, enkel om bewijs te vinden dat meisjessmokkel bestaat. Na verloop valt ook vooral op dat hoe meer hij te weten komt, hoe roekelozer hij wordt: die zwakte kan hem fataal worden. En zijn overmoed geeft hem net dat ranzig kantje.

7Journalist Chris De Stoop meende eerst dat hij als personage werd opgevoerd in de serie.

Mijn rol was nochtans echt niet op hem gebaseerd. Ik heb zijn boeken zelfs bewust niet gelezen. Het gaat natuurlijk over hetzelfde thema, mensenhandel. Maar er waren wel meer toevallige overlappingen: de vreemdste was dat onze werktitel Ze Kwamen Uit Het Oosten was, maanden voordat zijn gelijknamige boek verscheen. Dat was echt puur toeval.

8 ‘Matroesjka’s’ werd verkocht aan vijf landen. Amerika houdt voorlopig de boot af. De serie zou te hard en naakt zijn.

(lacht) Dat is allemaal relatief, lijkt me. Sex & The City of Six Feet Under nemen toch ook geen blad voor de mond? Ik denk niet dat alle zenders er hetzelfde over denken. Matroesjka’s zal de Bush-normen dan wel niet halen, maar heel wat Amerikaanse films tonen seks of geweld toch heel wat explicieter dan wij.

9 ’t Arsenaal speelt eind februari ‘Zullen we het Liefde’ noemen. Moet je zoals in de Nederlandse versie uit de kleren in de finale?

Tiens, dat stond niet in de brochure die ik kreeg. Wacht, ik schrijf het direct op. (lacht) Of naakt de laatste mijlpaal is die een acteur moet overwinnen? Ach, ik ken prettiger zaken dan in mijn blote flosj op de scène staan, maar als een stuk erom vraagt, heb ik geen enkel bezwaar.

10 Jij hebt een vliegbrevet. Omdat je net als alle piloten verlangt naar controle en vrijheid?

Ik kick het meest op het technische aspect van vliegen, een toestel behouden terugbrengen naar de grond en zo. En op 1000 meter hoogte ervaar je inderdaad een sterk gevoel van vrijheid. Maar of ik als acteur diezelfde aandrang voel? Ik denk niet dat zoiets opgaat: iederéén hunkert uiteindelijk naar absolute vrijheid en beheersing.

Gunter Van Assche

‘VOOR MIJN ROL BEN IK EENS GAAN KIJKEN OP EEN ECHT KANTOOR. WAT JE DAAR HOORT, grenst aan het ongelooflijke!’