‘Ik wil zo snel mogelijk gedood worden. Ik stop met eten. Punt uit.’ De in Amsterdam wonende Duitse architect Michael Hellgardt, een door reuma verkrampte tachtiger die door tinnitus wordt opgejaagd, klinkt vastberaden wanneer hij zijn wens uit tegen zijn partner, filmmaker Rosemarie Blank. Samen beslissen ze om zijn laatste maanden te documenteren, maar meteen wordt duidelijk dat de aftakelende man toch niet zo zeker van zijn stuk is. Wanneer hij de arts opbelt voor een dodelijke injectie, beslist Hellgardt alsnog dat hij eerst naar Bach wil luisteren en naar Palazzone wil. Wanneer je verlangen voor de dood zo sterk is als je levenslust, dan wordt sterven een fragiele dodendans die het leven viert. Dat zet Blank extra in de verf door oude beelden toe te voegen waaruit de vervlogen vitaliteit van haar partner spreekt. Een even intiem als confronterend afscheidsportret.
Woensdag 16/9, 22.55, NPO2
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
