Tom Barman, Arno Hintjens en Frederik Sioen zijn geen rebels without a cause. Ze zijn voor verdraagzaamheid en tegen racisme, en daarom organiseren ze aan de vooravond van de verkiezingen gratis concerten in Antwerpen, Gent, Brussel en Charleroi. Dat niet iedereen hun initiatief een even warm hart toedraagt, hebben ze inmiddels aan den lijve ondervonden. Van de intimidatiecampagne van het Vlaams Belang tot de oorverdovende stilte vanuit het kamp van de traditionele politieke partijen: het verhaal achter ‘0110’.

‘Een paar weken geleden werd ik bijna in elkaar geslagen.’ Tom Barman zegt het stiller dan we van hem gewend zijn, maar allerminst gelaten. ‘Ik liep door een van de zogenaamde ‘Zonder Haat’-straten, en er kwam een of andere agressieveling op me toegestapt. Of ik het was die die affiches daar opgehangen had. Ik wilde antwoorden: ‘Waarom? Voel je je aangesproken, misschien?’ Maar nog voor ik iets kon zeggen, probeerde hij me al op mijn gezicht te slaan. Het is er mee geëindigd dat we tegen elkaar op begonnen te brullen.’

De afgelopen weken heeft hij wel meer van dat soort reacties gekregen, vertelt hij. Minder ernstig gelukkig, maar wel even grotesk. ‘Onlangs schreef iemand in een lezersbrief: ‘Barman weet niet wat er leeft in Antwerpen.’ Getekend: André uit Brasschaat. Dat uitgerekend iemand uit Brasschaat me zoiets vertelt. Terwijl ik al meer dan tien jaar in de Antwerpse stationsbuurt woon. Ik ben geen socioloog, maar ik ken daar wel ieder steegje en pleintje, elke nachtwinkel, iedere uitzuipkroeg en elk snobcafé. Of dan krijg ik van die belachelijke mails: ‘Och Barman, stikt in uwe grote villa met uw dikkevoiture ervoor!’ Dat zit ik dan te lezen in mijn appartementje, voor ik op mijn mobilette stap. (lacht)

Er is veel gebeurd sinds Tom Barman anderhalf jaar geleden in Focus Knack aankondigde dat hij van het eerstvolgende dEUS-concert in Antwerpen een groot feest wilde maken tegen extreemrechts. Eerst waren er de massale steunbetuigingen van het Vlaamse artiestengild. Dan volgde de fascistoïde intimidatiecampagne van het Vlaams Belang. En ten slotte waren er de lauwe tot ijskoude reacties van de rest van politiek Vlaanderen. Maar de voorman van dEUS wil vooral het positieve onthouden.

Tom Barman: Ongelooflijk met hoeveel enthousiasme al die muzikanten in 0110 stapten. Wannes Van de Velde, Joost Zweegers, Clouseau, Laura Lynn, Maurie Daulne, Will Tura, Helmut Lotti, Axelle Red… Zelfs Bobbejaan Schoepen vroeg of hij niet kon komen spelen. En al die reacties kwamen heel snel op gang. Daags nadat ik mijn idee gelanceerd had, kreeg ik al telefoon van Frederik Sioen. Of hij niks gelijkaardigs kon organiseren in Gent. En diezelfde week nog belde Jan Goossens van de KVS, voor de concerten in Brussel.

Frederik Sioen: Ik heb de indruk dat heel veel mensen op een initiatief als 0110 zaten te wachten. Mijn reactie was in elk geval: ‘Eindelijk! Het werd tijd dat iemand zijn nek uitstak!’ Want de verrechtsing begint hier hallucinante vormen aan te nemen, hé. Na de raid van Hans Van Themsche zei een vriend van een vriend bloedserieus dat hij ‘nog een paar Turken meer had moeten afknallen’. Een gast uit de chiro was dat, die elk jaar naar Rock Werchter gaat. Helemaal geen typische extremist of zo. Ik werd echt ziek toen ik dat hoorde.

Arno Hintjens: Ik kan er gewoon met mijn verstand niet meer bij. We wonen in één van de meest welvarende landen ter wereld. Iedere stad heeft vijf ziekenhuizen, in elke straat zijn twee apothekers. We hebben 400.000 tv-stations met nog eens dubbel zoveel blonde madams met een schoon gat. Maar toch loopt iedereen hier constant te zagen en te klagen. Allez, van die gasten als Louis Tobback, die een halve burgeroorlog ontketenen omdat hun stad minder subsidies krijgt dan andere steden. Waar zijn we toch in godsnaam mee bezig?

Barman: Onlangs vertelde Piet Goddaer dat hij een paar scheldbrieven had gekregen, omdat hij tijdens een concert in de Ancienne Belgique ‘merci’ had gezegd in plaats van ‘dank u wel’. Terwijl: ‘merci’ is gewoon West-Vlaams dialect. Zo erg is het hier intussen blijkbaar met de verdraagzaamheid gesteld. Het valt niet altijd mee, maar ik probeer van de weeromstuit niet onverdraagzaam te worden tegen de Belang-kiezers. Precies omdat ik niet uit een links-militant nest kom, vond ik mezelf goedgeplaatst om 0110 te organiseren.’

Dat de verrechtsing van Vlaanderen véél artiesten hoog zat, mocht blijken uit de allianties die voor 0110 werden gesmeed. Tot voor een paar maanden leek het ondenkbaar dat Laura Lynn, Will Tura, dEUS, Clouseau, Helmut Lotti, Sioen en Arno ooit samen op één affiche zouden staan. Zelfs voor het goede doel. Maar onder de vlag ‘Stop racisme, kleur je stad’ kon het voor een keer blijkbaar wél. Anders dan in pakweg Engeland, waar vooral hippe groepen à la Kaiser Chiefs, Hard-Fi en The Streets concerten geven tegen het National Front.

Barman: ‘Ik had van meet af aan gezegd dat 0110 geen links-progressief onderonsje mocht worden. Preken voor eigen kerk kan ook plezant zijn, daar niet van. Maar ik wilde zo veel mogelijk mensen bereiken. Alleen: het Vlaams Belang had er duidelijk niet op gerekend dat we zo ruim zouden gaan. En dat heeft bij hen duidelijk voor paniek gezorgd.’

Zingen en zwijgen

Zeg maar: blinde paniek. Het kruim van het Vlaamse arties- tengild had zijn medewerking aan 0110 nog niet helemaal toegezegd, of Philip Dewinter kroop al in zijn pen voor een open brief. Van ‘politiek correcte’ rockers als Tom Barman, Arno en Sioen had de Vlaams Belanghoofdman blijkbaar niets anders dan zo’n verwerpelijk initiatief verwacht. Maar vanwaar toch de steun aan het evenement van Will Tura, Helmut Lotti, Clouseau en Laura Lynn, de diva van het Vlaamse levenslied en de grote vriendin van Vlaams-nationalist Geert Bourgeois? Die moest wel te diep in de ogen van Tom Barman hebben gekeken. Kon niet anders.

‘Het verwondert en ontgoochelt mij dat gewaardeerde Vlaamse zangers zich laten manipuleren en misbruiken en voor de kar van politiek correct Vlaanderen laten spannen’, declameerde een duidelijk nerveuze Dewinter op een inderhaast bijeengeroepen persconferentie, terwijl hij voorlas uit een brief die hij persoonlijk naar alle deelnemende artiesten had verstuurd. ‘De één miljoen Vlamingen die in het verleden voor het Vlaams Belang gestemd hebben, verwachten van u geen opgestoken vingertje, geen moralistisch gepreek en al zeker geen stemadvies naar aanleiding van de gemeenteraadsverkiezingen. Ik twijfel dan ook niet aan uw eerlijke en goede bedoelingen, en ik ben ervan overtuigd dat u de gepaste conclusies uit mijn schrijven zult trekken.’

‘Voor het Vlaams Belang was de deelname van al die populaire artiesten aan 0110 bijzonder vervelend’, analyseert politicoloog Carl Devos van de Universiteit Gent. ‘Initiatiefnemers Arno, Sioen en Tom Barman konden ze zonder probleem afschilderen als baarlijke duivels. Hun klassieke slachtofferstrategie: ‘Na de politici en het gerecht heeft nu ook de linkse en progressieve rockscene zich tegen ons gekeerd.’ Maar met Helmut Lotti, Laura Lynn, Clouseau en Will Tura lag dat helemaal anders. Daarmee kregen ze plots tegenwind van muzikanten waar hun eigen kiezers platen van kochten. In een eerste reactie probeerde Philip Dewinter zijn achterban te overtuigen dat die artiesten gewoon misleid waren. Maar de meesten antwoordden meteen dat ze niet tegen zijn partij concerteerden, maar voor verdraagzaamheid. En daar kon het Vlaams Belang maar moeilijk openlijk tegen zijn.’

Veys los

Na de open brief van Philip Dewinter voerde het Vlaams Belang de druk op de deelnemende artiesten nog verder op. Er volgden een paar stuntelige scheldbrieven, en Gents VB-kopstuk Tanguy Veys mobiliseerde via zijn weblog tot een mailbombardement en een boycot van de deelnemende muzikanten, en passant vermeldend dat ‘moraalridder’ Tom Barman ooit werd opgepakt tijdens een drugsrazzia. Dat de arm der wet hiermee een bok schoot en dat Barman later van alle blaam werd gezuiverd, vermeldde Veys er uiteraard niet bij. Net zo min als het feit dat hijzelf vier jaar geleden wel werd veroordeeld tot twee jaar voorwaardelijk, wegens slagen en verwondingen.

VB-parlementslid Francis Van den Eynde ging nog verder, door Helmut Lotti in een open brief onterecht te beschuldigen van allerlei onfrisse sympathieën. ‘Dat precies u, met uw Vlaams-nationaal verleden, bij de zaak betrokken bent, verbaast mij des te meer daar uw vader jarenlang een ijverige propagandist is geweest van het voormalige Vlaams Blok in Gent’, aldus Van den Eynde. ‘En zelf bent u in uw jeugd lid geweest van het VNJ, het Vlaams Nationaal Jeugdverbond.’ Stuk voor stuk beweringen die nergens op sloegen, zo bleek al snel, en dat maakte het dreigement aan het einde van Van den Eyndes brief er alleen maar misselijkmakender op. ‘Er is een tijd geweest, mijnheer Lotti, dat artiesten zich wijselijk slechts zeer gereserveerd ten overstaan van de politiek opstelden. Wat er ook van zij, u hebt uiteraard nog wat bedenktijd.’

‘De Zaak-Lotti maakt pijnlijk duidelijk hoezeer het Vlaams Belang zich in zijn reacties op 0110 vergaloppeerde’, aldus Carl Devos. ‘Ze probeerden Lotti te beschadigen door hem voor te stellen als een van hen en maakten daarmee een bocht te veel. Maar voor veel militanten van het Belang waren die dreigementen ook een brug te ver. Officieel hoor je nooit wat over strubbelingen binnen het Belang. Vandaar ook hun tegenzet: een eigen evenement organiseren, weliswaar met heel wat minder populaire namen.’

To say the least! Voor de ’24 uur van het Vlaams Belang’ op 10 september jongstleden, moest Het Vlaams Belang alle muzikanten betalen, in tegenstelling tot de initiatiefnemers van 0110. En bij ontstentenis van bereidwillige Grote Namen zag de partij zich genoodzaakt om in de afprijsbak van boekingskantoor Artists4All te graaien, vol has beens en wannabe’s. Naast Eurosongrelict Vanessa Chinitor stonden op de affiche ook Salim Seghers, Danny Fabry en Kurt Lotigiers, de broer van Helmut Lotti. ‘Het ware veel verstandiger geweest als de partij haar eigen achterban had opgeroepen om massaal aan 0110 deel te nemen’, meent schrijver Tom Lanoye. ‘ ‘Want,’ zo hadden ze kunnen redeneren, ‘verdraagzaamheid betekent dat je tegen het cordon sanitaire moet zijn.’ Ik ben het daar uiteraard niet mee eens, maar dat was wel een slimmere reactie geweest.’

Cd-verbranding

Maar het Vlaams Belang koos wederom voor zijn geliefde slachtofferrol en – of all people – de veiligheidsadviseur van de partij lanceerde zelfs een actie waarbij cd’s van dEUS publiek vernietigd zouden worden. ‘Een ludieke actie’, preciseerde hij al snel, toen links en rechts iemand een vergelijking maakte met de boekverbrandingen in nazi-Duitsland. Nog een geluk dat Tom Barman over een behoorlijk ontwikkeld gevoel voor humor beschikt.

Barman: Die rituele cd-vernietiging vind ik ronduit hilarisch. Te gek om los te lopen, die Belangers. Misschien moet ik er maar naartoe trekken met een cameraploeg. Want wat ze doen, is illegaal, natuurlijk. Je mag geen plastiek verbranden (lacht).’

Verging het lachen je niet een beetje bij sommige minder ludieke dreigementen?

Barman: Een paar reacties waren er inderdaad volledig over, ja. Neem nu dat bericht dat werd gepost op de website van Clouseau, aan het adres van Koen Wauters. ‘Ik weet dat je kinderen hebt, dus pas maar op.’ Daar kreeg ik het toch wel een beetje koud van.

Hintjens: Ik ben vooral gedegouteerd van het gemak waarmee zoveel mensen in de platte demagogie van het Belang trappen. En niet alleen dommekloten, hé. Ook mensen in de artistieke wereld.

Barman: En dan de slaafsheid waarmee hun retoriek wordt nagekwekt, zelfs door zogenaamde intellectuelen. Je kent de clichés wel. ‘Een evenement als 0110 werkt contraproductief.’ ‘Het Belang wordt er alleen maar sterker door.’ ‘Het polariseert de samenleving.’ Of de grootste dooddoener van allemaal: ‘Het duwt ze in hun geliefkoosde underdogpositie.’ (steigert)Underdogpositie? Wélke underdogpositie? Heb je die Belangers al eens zien rondlopen op de IJzerwake? Ik ken verdomme rocksterren die miljoenen platen verkopen en bescheidener een podium opstappen. Maar het klopt wat Arno zegt. Niet iedereen doorziet die intimidatiecampagne van het Belang. Als Dewinter op televisie als een zenuwachtig jongetje zijn open brief staat voor te lezen, schieten wij spontaan in de lach bij zoveel onbeholpenheid. Maar ik kan me best inbeelden dat er heel wat mensen in hun huiskamer ‘Goed gezegd, Philip’ hebben staan roepen. Soit, voor mij bewijst de moddercampagne van het Belang maar één ding. Ze hebben van 0110 iets lelijks willen maken, omdat ze enkel in staat zijn de lelijkheid van de samenleving te zien. Terwijl: wij wilden gewoon iets moois doen.

Jullie hebben wel lang gewacht om het Belang van repliek te dienen.

Barman: Het leek me niet verstandig om meteen met hen in de clinch te gaan. We moeten vooral niet dezelfde fouten maken, en als McCarthy’s (Amerikaans senator die de heksenjacht op communisten in de jaren 50 leidde, nvdr.) iedereen die niet met ons wil meedoen brandmerken. Toen ik mensen begon te ronselen – van artiesten tot afficheplakkers – ben ik er nooit van uitgegaan dat ze per definitie zouden toezeggen. Ik hield er rekening mee dat niet iedereen het een goed idee zou vinden. We mogen er niet voetstoots van uitgaan dat alle artiesten progressief zijn, hé.

Volgens Tom Lanoye is dat net wat het Vlaams Belang ontbeert: stemmen uit de artistieke wereld die radicaal-rechtse opinies durven verkondigen.

Barman: Dat klopt. Niemand gaat mij geloven, maar ik vind dat zelfs een beetje jammer. Een Vlaamse Tom Wolfe, Michel Houellebecq of Theo Van Gogh: ik zou dat fantastisch vinden. Zulke mensen zouden voor een gezond intellectueel evenwicht zorgen. Dat is er nu helaas niet.

Heeft de intimidatiecampagne van het Vlaams Belang ook een positief effect gehad op ‘0110’?

Sioen: Absoluut. Ieder nieuw dreigement van het Belang maakte ons groter en sterker. Toen Dewinter zijn eerste open brief had voorgelezen, kregen we een razende telefoon van Stijn Meuris. Hij wilde ab-so-luut meedoen. Hetzelfde met Kris De Bruyne. Ook die engageerde zich uit woede over hun intimidatiecampagne.

Barman: 0110 heeft mensen van allerlei slag bij elkaar gebracht, en alleen al daarom is het voor mij al geslaagd. Zelfs de Antwerpse plakploegen, die elkaar normaal gezien rauw lusten, hebben voor één keer de handen in elkaar geslagen. Er zijn een veertigtal mensen non-stop aan het werk voor dit evenement, gratis en voor niks. Dat is toch ongelooflijk hoopgevend?

BV versus VB

De enigen die hun nek liever niét uitsteken voor 0110, zo lijkt het wel, zijn de politici van de traditionele partijen. Een enkeling wilde na enig aandringen wel zijn stille sympathie aan het initiatief betuigen, maar dan geheel off the record. En de weinigen die zich de voorbije weken wél tot een mening lieten verleiden, waren voorzichtig tot uitgesproken negatief. Patrick Janssens (SP.A) distantieerde zich al snel van de concerten. Met zijn verkiezingsslogan ’t Stad Is Van Iedereen profileerde hij zich als kandidaat-burgervader van alle Antwerpenaren, en dus kon hij een mogelijk polariserend evenement missen als kiespijn. Maar het was vooral N-VA-voorzitter Bart De Wever, nochtans een rabiaat Vlaams Belanghater, die heel fel uithaalde naar 0110. In een ongemeen hard opiniestuk in De Morgen sommeerde hij Tom Barman om zijn mond te houden, met ‘een welgemeende shut the fuck up‘. ‘Initiatieven als 0110 halen geen moer uit’, zo schreef hij. Integendeel: ze maken Philip Dewinter et les autres slapend rijk, omdat ze hen bevestigen in hun slachtofferrol. De Wever verwees naar de mislukte stunt van VTM, dat voor de verkiezingen van 1999 tevergeefs een heel leger BV’s in stelling bracht tegen het Vlaams Belang. Zelfs de emotionele smeekbede van Koen Wauters om niet voor extreemrechts te stemmen haalde toen niks uit, stelde De Wever triomfantelijk vast. Want: ‘Het Vlaams Belang greep de kans om te zeggen dat het opkwam voor de gewone man in de volkswijk en niet voor de BV in zijn villa. En de partij won de verkiezingen.’

Speelt Tom Barman het Vlaams Belang met 0110 werkelijk ongewild in de kaart, zoals De Wever beweert? En is dat ook de reden waarom andere politici zich liever niét inlaten met het evenement? Of hebben ‘democratische, en zeker progressieve politici’ tegenwoordig schrik om partij te kiezen, zoals minister van Staat Jos Geysels onlangs in een opiniestuk in De Morgen schreef? Politici geven uitsluitend nog interviews over hun lievelingsrestaurants, niet over delicate onderwerpen, stelde Geysels vast. ‘Ze proberen aan politiek te doen zonder politieke uitspraken.’

Politicoloog Carl Devos verbaast het oorverdovende stilzwijgen van de meeste politici in verband met 0110 allerminst. Voor hem kadert het perfect binnen de strategie van politiek weldenkend Vlaanderen: ‘Het virus van extreemrechts in stilte uitzweten.’

Zinloos gitaargeweld

Carl Devos: Ik vermoed dat de meeste politici 0110 diep vanbinnen een warm hart toedragen. Maar dat zeggen ze liever niet hardop, zeker niet in tijden van verkiezingskoorts. Sinds 13 juli 2004 – de zwartste zondag ooit – leeft bij velen het idee: ‘Wie op het Vlaams Belang kapt, maakt het alleen maar groter.’ En dus proberen ze het zo goed en zo kwaad mogelijk dood te zwijgen. Je zag dat al heel goed na de veroordeling van de partij twee jaar geleden. Ook toen zweeg bijna iedereen als vermoord, terwijl er in het parlement wel een ruime meerderheid was voor de antiracismewet. Cru gesteld redeneren de meeste partijen dat evenementen als 0110 hen alleen maar stemmen kunnen kosten. Dat schreef Bart De Wever trouwens letterlijk. Hij beweerde dat drie van zijn kiezers door 0110 al naar extreemrechts waren overgelopen. Vandaar zijn oproep aan Tom Barman om zijn mond te houden.

‘0110’ is toch gewoon een initiatief voor verdraagzaamheid?

Devos: Klopt. Maar oorspronkelijk kondigde Tom Barman het aan als een evenement tegen het Vlaams Belang. En dat idee blijft er een beetje aan kleven, ook door de timing. Als je een week voor de verkiezingen zo’n evenement organiseert, krijgt het automatisch een politieke lading. Daar kun je niet omheen.

Devos: Volgens mij hoeft dat niet noodzakelijk zo te zijn. De marsen tegen zinloos geweld van de voorbije maanden hebben de kloof tussen links en rechts ook niet vergroot. En er is geen enkele reden waarom dat bij 0110 anders zou zijn. Ik denk in alle eerlijkheid trouwens niet dat de concerten ook maar enig effect zullen hebben op de verkiezingsuitslag. Noch in de ene, noch in de andere zin. Ik zie nog niet zo gauw iemand thuiskomen met het idee: ‘ Tiens, ik ging voor het Vlaams Belang stemmen, maar na al die schone muziek ga ik toch maar voor de VLD.’ Of omgekeerd, een VLD-kiezer die denkt: ‘dEUS was niet echt geweldig vanavond, vanaf nu stem ik voor het Vlaams Belang.’ Ik stel het nu een beetje karikaturaal voor, natuurlijk, maar zo is het wel.

Zeg je nu – net als Bart De Wever – dat ‘0110’ geen enkele zin heeft?

Devos: Toch wel, het kan een krachtig politiek signaal zijn, een moment van bewustwording. Het evenement is ontzettend belangrijk als uitlaatklep. Je kunt het opnieuw heel goed vergelijken met de marsen tegen zinloos geweld na de raid van Hans Van Themsche en de moord op Joe Van Holsbeeck. Daags nadien waren het racisme, het geweld en de criminaliteit de wereld niet uit. Aan de grond van de zaak was niks veranderd. Maar het verdriet, het onbegrip, de woede en de frustratie hadden wél een weg naar buiten gevonden. 0110 heeft in mijn ogen dezelfde functie. Het geeft een grote groep mensen de kans om uiting te geven aan hun ongenoegen over het toenemen van racisme en intolerantie. Het is een sterk catharsismoment, meer niet.

‘Merci, Philip’

0110 heeft al heel veel blootgelegd’, zegt Tom Barman. ‘En dat alleen al maakt het nu al de max. Vroeger waren het de kiezers van het Vlaams Belang die zich schaamden en in de kast zaten. Maar de laatste jaren was die situatie omgekeerd, en was het not done geworden om tegen het Belang te zijn. Het zou goed zijn als we dat taboe met 0110 zouden kunnen doorbreken. Karl Van den Broeck verwoordde het onlangs nog heel treffend in Knack. ‘Er wordt zo heftig op het evenement gereageerd omdat de boodschap zo ouderwets duidelijk is.’ Mensen worden tegenwoordig meteen voor naïef versleten als ze een duidelijke mening hebben, of als ze hun nek voor iets uitsteken.’

Heb jij je nek zelf niet een héél klein beetje ingetrokken de voorbije maanden? Was ‘0110’ oorspronkelijk niet veel enger opgevat tégen het Vlaams Belang?

Barman: Ik ga niet ontkennen dat ik het oorspronkelijk zo opvatte. En voor mij persoonlijk blijft dat ook de reden van mijn engagement. Maar intussen is het veel groter geworden. Er hebben zich ook mensen achter geschaard die zich veel minder militant willen uitdrukken. Het overkoepelende idee is nu: ‘Voor verdraagzaamheid, tegen alle vormen van extremisme.’ En daar geeft iedereen zijn eigen invulling aan, politiek of niet. Want dat is het begin van verdraagzaamheid – elkaars meningen respecteren.

Was je teleurgesteld door het gebrek aan steun uit politieke hoek? Zeker na de intimidatiecampagne van het Belang?

Barman: Nee. Als je een evenement organiseert met een politieke ondertoon, moet je van politici geen schouderklopjes verwachten. Je kan dat jammer vinden, maar het is gewoon zo. We hebben het hen ook niet gemakkelijk gemaakt door onze concerten een week voor de verkiezingen te organiseren, natuurlijk. Want laten we wel wezen: we hebben 0110 heus niet alleen gekozen vanwege de fraaie cijfercombinatie. (lacht)

Hintjens: Ik heb kinderen van achttien die wel eens vrienden mee naar huis brengen. En telkens weer ben ik verbijsterd over hoe weinig die gasten over politiek weten. Ze kennen niet eens meer het verschil tussen VLD en SP.A – voor zover er nog een verschil is, natuurlijk. Ze zien alleen maar een gast in een schoon kostuum, die eruitziet alsof hij proper is op zijn eigen. Ik vind dat ongelooflijk gevaarlijk.

Barman: Kijk, politiek is een taal die Arno, Frederik noch ikzelf spreken. We vormen samen ook geen politieke partij, hé. Wij zijn gewoon artiesten die opkomen voor verdraagzaamheid. Maar ik heb de indruk dat veel politici naar geëngageerde artiesten kijken zoals zebra’s naar een volleybal. Alsof enkel intellectuelen met politiek bezig zouden mogen zijn, en het plebs zijn mond zou moeten houden. Politiek is toch van het volk?

Alles bij elkaar lijk je het politieke stilzwijgen wel goed verteerd te hebben.

Barman:0110 is geen heksenjacht, en dat mag het ook niet worden. Het is wel een oproep van – en laten we dat niet vergeten – de verdraagzame meerderheid. Dewinter zegt nu: ‘Doe maar, wij worden er alleen maar beter van’. Awel, dan zeg ik: ‘Doet gij ook maar, wij worden er ook alleen maar beter van’. Bij elk nieuw dreigement van het Vlaams Belang, schaarden meer mensen zich achter ons. Ik zou bijna zeggen: ‘Dank u, Philip!’ Of nee, maak daar ‘ Merci, Philip’ van. (lacht)

Door Wouter Van Driessche en Vincent Byloo l Foto Charlie De Keersmaecker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content