ONE BOOK TO RULE THEM ALL: DEZE ZOMER VRAGEN WIJ BEKENDE BOEKENVRIENDEN NAAR DAT ENE WERK DAT ZE HEN NOOIT MOGEN AFPAKKEN.

Tussen de opnames door – ‘Ik werk aan een nieuw consumentenprogramma en aan een pilot voor Canvas, waarover ik nog niks kan en mag zeggen’ – neemt Thomas Vanderveken zijn stukgelezen exemplaar van Herinneringen van Hadrianus liefdevol ter hand. ‘Het was een toevalstreffer. Deze roman van de Noord-Franse schrijfster Marguerite Yourcenar stond in het middelbaar op de leeslijst en ik ben er zonder veel verwachtingen in begonnen. Ondertussen heb ik hem zeker viermaal herlezen en bulkt mijn exemplaar van de ezelsoren en opmerkingen. Yourcenar schildert een heel romantisch portret van de Romeinse keizer die een grote voorliefde voor de Griekse cultuur koesterde. Ze kruipt volledig in het hoofd van die razend interessante man die over het grootste rijk ter wereld heerste en ze schrijft ook zichzelf het boek binnen. Hoe ze haar onderwerp achterna reisde, haar notities en bedenkingen, haar beslommeringen tijdens het schrijven van de roman: dat maakt het een heel rijk boek dat me telkens opnieuw helemaal opslorpt.’

Een voorliefde voor Romeinse keizers? Ja, Vanderveken volgde Latijnse en steigert bij de pleidooien om de klassieke talen van het lesrooster te schrappen. ‘Dat is complete nonsens. Een pure beperking van de keuzevrijheid. Wie zichzelf wil verdiepen in Latijn en Grieks moet daartoe toch de kans krijgen? We leven toch in een vrije maatschappij?’

Yourcenar mag dan wel een van de grootste Franse schrijfsters zijn, als zijn huis afbrandt zal Vanderveken niet meteen haar oeuvre van de planken rukken, maar wel Pluk, Pluis en Molletje van Martine Blanc aan de borst drukken om het uit de vlammen te redden. ‘Die boeken van Yourcenar koop ik zo opnieuw, mijn exemplaar van dat kinderboek is onvervangbaar. Veel behelst het verhaal niet – de avonturen van enkele huisdieren die vriendjes worden – maar dat boek heeft een heel nostalgisch effect op mijn brein. Als ik het toevallig opensla, is het alsof een veer een heel specifiek deel van mijn hersenen kietelt. De prentjes voeren me fysiek terug naar mijn peutertijd, naar een periode dat ik zelfs nog niet kon spreken, dat ik nog geen taal kende. Een beetje als een magische tijdmachine. Ik ben er dan ook heel zuinig op, bang dat het effect zal slijten, dat de afbeeldingen me op een dag niet meer zullen prikkelen. Dus ja, hoezeer ik mijn bibliotheek ook zou missen, als ik één boek uit de vuurzee mag redden, zal het dit zijn, een banaal kinderboek dat mijn ouders 90 frank heeft gekost.’

VOLGENDE WEEK

HERMAN BRUSSELMANS

door roderik six – foto filip naudts