Film: Extra’s: (Touchstone Home Video)

Kan je zomaar een dvd-uitgave aanprijzen voor een film die je nog maar een jaartje geleden bij de bioscooprelease de grond hebt ingestampt? Reken maar. Voor dvd-adepten is de luxe-uitgave (met maar liefst vier schijfjes) van het veelgesmade Pearl Harbor een absolute must. Trouw aan zijn devies ‘more is more’ offreert regisseur Michael Bay hier de R-rated director’s cut van zijn WOII-epos (tijdens de Japanse verrassingsaanval op de Amerikaanse vloot vliegen de afgeschoten ledematen en hoofden in het rond) en trakteert hij ons op maar liefst twaalf uur bonusmateriaal, waaronder drie separate audiocommentaren: van hemzelf en zijn filmprofessor Jeanine Basinger die zich uitput in de lofbetuigingen aan het adres van haar vroegere leerling, van de megaproducer Jerry Bruckheimer en de cast en van de belangrijkste technische medewerkers. Bay begint zijn commentaar met een patriottisch sermoen en likt ook in de bijkomende documentaires voortdurend de hielen van het militaire apparaat. Dat hij ten behoeve van zijn film drie uurtjes de scepter zwaaide over een echt vliegdekschip brengt hem zowaar tot extase. Zoals het een door techniek bezeten vakman betaamt (het vertellen van een coherent verhaal waarin interessante menselijke exemplaren rondlopen, behoort kennelijk niet tot zijn vakgebied) gaat in de filmextra’s de grootste aandacht naar de visuele effecten. Zo komen we bij de interactieve aanvalsscène alles te weten over het tot zinken brengen van de Arizona en worden de verwoestingen (waarbij de kijker kan switchen van de filmbeelden naar materiaal van achter de schermen, storyboards en een combinatie van deze drie ‘gezichtspunten’) met fetisjistisch genot ontleed.

Bay’s spectaculaire beelden vertellen echter schrijnend weinig over de historische achtergrond van deze ‘date which will live in infamy’, dixit president Roosevelt. Die hiaten worden op schijf ruimschoots gecompenseerd met allerlei History Channel-documentaires (waaronder het ware verhaal van Jimmy Doolittle die met zijn vergeldingsbombardement op Tokyo Japan een ‘speldenprik’ toediende die toch een keerpunt in hun oorlogvoering betekende). Best van alles is het interactief tijdschema ‘When Cultures Collide’ dat aan de hand van twintig minidocumenten over een periode van honderd jaar de tegenstellingen schetst tussen Japan en de VS.