@PBGRONDADe foute envelop

Hollywood krimpt ineen en laat zich net zo klein zien als de overblijvende literaire schrijvers toen Bob Dylan een onnozele prijs won.

Het is belangrijk om toe te geven dat Donald Trump soms gelijk heeft. Bijvoorbeeld over Meryl Streep. Dat is inderdaad een overgewaardeerde actrice, alleen al omdat ze álle prijzen heeft gewonnen die van ver of dichtbij met film te maken hebben. En dan nog één. En nog eens. Terwijl ze niet in heel veel echt goede films heeft gespeeld. Toch niet sinds Manhattan van de New Yorkse, onveroordeelde incestueuze kinderverkrachter Allan Konigsberg, die zichzelf populair maakte als de humorist Woody Allen. En die film dateert uit 1979.

Trump had ook gelijk dat hij niet naar de Oscars heeft gekeken. Want we, en dan bedoel ik de weldenkende gelaïciseerde toffe mensen, hadden er toch veel van verwacht, van de Oscars. Dat zou nogal eens gaan knallen, zeg. Trump was bijna afgezet nog voor het rode tapijt er goed en wel lag. Bleek even anders te lopen. Een paar weken later slaagt hij erin om tien woorden uit te spreken zonder de halve wereld te schofferen en bam: ‘Acht jaar president.’

Heb ik ooit al gezegd dat ik overweeg om het gewoon op te geven?

Maar goed, het is nu ongeveer een maand na die Oscars, denk ik, en toch las ik net nog een stuk over hoe het nu in godsnaam toch mogelijk was dat ze die foute envelop hadden geopend bij de belangrijkste prijs. Hoe. Was. Het. Mogelijk?

Wie moeten we ontslaan? Welke vragen moeten wij onszelf stellen? Wat betekent deze industrie nog? De foute envelop!

Begrijpen jullie wel wat ik zeg?

De foute envelop!

Bekom daar maar eens van. Van een foute envelop.

Ik weet niet of het is omdat ik blank, bevoordeeld, liberal of gewoon een redelijk welopgevoede mens ben, maar hoe beschamend is me dat, zeg. De linkse elite die het tegengewicht zou kunnen bieden vanuit ruimdenkende villa’s in California? Grote principes tot iemand een envelop verloren legt? Wel, fuck you. Fuck you, met de opgerolde rode loper, ergens waar het geen deugd doet.

Linkse elite, laat me niet lachen.

Hollywood krimpt ineen en laat zich net zo klein zien als de overblijvende literaire schrijvers dat deden toen Bob Dylan een onnozele prijs won. Nota bene van de organisatie die Barack ‘Barry’ Obama een prijs voor vrede gaf net voor hij een leger drones voor acht jaar de lucht in stuurde.

De woorden van de wijze Jerry Seinfeld zijn hier op hun plaats: awards are stupid.

Awards zijn niet alleen stupid, ze hebben de neiging om mensen van wie we misschien hoopten dat ze voor iets groters stonden met sprekend gemak te herleiden tot de verschrompelde egomaniakken die ze eigenlijk zijn.

Misschien is dat wel de ware zin van awards, de laatste illusies verpletteren onder hun protserige ontwerp.

Ik ben er eerlijk gezegd toch teleurgesteld in. Ik zie mijn collega-schrijvers op sociale media citeren uit lovende recensies van hun laatste overschatte kloteboekje en verder hun in zwart-wit gefotografeerde trieste kop houden. Ik zie de machtigste acteurs ter wereld, met fans van West-Hollywood tot Oost-Pakistan, struikelen over een envelop. Niet gemakkelijk, hoor. Maar kijk. Het kan blijkbaar als je het maar hard genoeg wilt. Sad.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content