Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Rond ongeveer het jaar 2000 beweerden veel autofabrikanten dat ze zouden moeten sluiten als de emissienormen nog strenger zouden worden. Want nog zuinigere wagens maken, dat was gewoon niet denkbaar, laat staan economisch haalbaar.

Toen volgde een mirakel. De normen werden strenger. En dan nog eens. En nog eens. En alle autofabrikanten in de wereld stopten ermee en gingen fietsen maken. Of, en dit kan ook: we rijden nog altijd gewoon in Opels, Volvo’s en Seats.

Een industrie of een markt is gebaat bij evolutie. Evolutie is vernieuwing en in het dolle consumentisme waarin we leven is nieuw koning. Het probleem is dat bedrijven die evolutie altijd zelf willen bepalen. Een product heeft een levensloop, en bedrijven onderzoeken wanneer het ideale moment daar is voor vervanging of iets nieuws.

Apple presenteerde vorige week zijn slimme horloge. Een product waar ik ongeveer even veel oprechte interesse in heb als Geert Bourgeois in oriëntaalse dans. Dat is niet veel.

Je had ze vroeger in je klas zitten. Gasten met een horloge-dat-van-alles-kan. Lelijke dingen, niet zelden van Casio. Je had er met een heel klavier of een klein lampje. Misschien kon je er een agenda in bijhouden of zo. Weet ik veel. Het kon me toen al niet schelen, en toen was ik tien jaar. Laat staan dat ik nu zou denken: yeah, een horloge dat trucjes kan!

Dit alles betekent niet dat ik er geen zal kopen. De meeste zaken die ik koop, koop ik om een hol gemis gedurende enkele minuten op te vullen. Dus of dat nu een onnozel horloge is of een zak gezouten chips, eerlijk gezegd, dat doet er niet zoveel toe.

Maar we laten de agenda intussen weer bepalen door de technologiereus. Nu zal elke eerstejaarsmarketeer je uitleggen dat een behoefte niet kan worden uitgevonden. Producten die niet pakken, pakken niet, hoe hard je het ook wilt. Denk aan de Googlebril. Of die blikjes Ice Coffee in de jaren negentig.

Dat brengt me bij iets dat ik wél wil, namelijk overal bellen zonder dat het erg veel kost. Al jaren onderwerp van Europees gedoe. Terwijl elke peuter ziet dat je de regels gewoon zou moeten opleggen. Behalve enkele peuters die de fout maken om mee te gaan in het gespin van de industrie. Zoals bijvoorbeeld een redacteur van kleurplatenkrant De Standaard. Die zegt: ja, maar het is allemaal niet zo eenvoudig, hoor! Citaat:

Zo zijn er lidstaten waar een megabyte data verzenden 0,2 cent kost en andere waar je voor diezelfde megabyte 5 cent betaalt. Of zo reist een Griek gemiddeld één dag per jaar naar een ander Europees land, terwijl een Luxemburger dat 27 dagen per jaar doet.

Nee, dat stond er écht. Als we zo zouden redeneren, dan reden we ook nog rond in wagens die een kubieke ton rotzooi per kilometer uitstoten. Merken passen wel namen, recepten, kleuren, prijsstrategieën, marketingcampagnes, distributieplannen en motoren aan om hun bier, hondenbrokken, gezinswagens of 3D-gebogen-scherm-miljoen-pixel-tv’s verkocht te krijgen. Medelijden en begrip zijn goed voor kinderen en bejaarden, niet in zaken. Want als we dan toch allemaal zo’n belachelijk horloge moeten, dat we dan tenminste goedkoop met elkaar mogen bellen om te delen hoe we ook deze keer het holle gemis weer niet hebben kunnen afkopen.

P.B. GRONDA

IK HEB ONGEVEER EVENVEEL OPRECHTE INTERESSE IN APPLES SLIMME HORLOGE ALS GEERT BOURGEOIS IN ORIËNTAALSE DANS. WAT NIET BETEKENT DAT IK ER GEEN ZAL KOPEN.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content