Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Een journaal is eigenlijk een middeleeuws concept: iemand komt naar een centrale plaats en verkondigt daar in monoloogvorm enkele berichten en vertrekt dan weer. Het marktplein is nu een scherm en we krijgen er beeld bij, maar voor de rest gaat het zo al eeuwen. Op een bepaalde plaats (of zender), op een bepaald uur wordt verslag gedaan van feiten uit, in 99 van de 100 gevallen, het nabije verleden.

Zo’n immobiele dienst heb ik eigenlijk niet nodig.

Ook ben ik al zeker een jaar of acht geen peuter meer, dus geen nood aan een juf die de verhaaltjes mooi inleidt of een grapje maakt als er even iets leuks te zien was met een koala. Een journaal doet me denken aan de vroege jaren tachtig. Toen was ik nog redelijk klein en niet lang na Tik Tak ging mijn pa zitten om naar het nieuws te kijken.

Logisch, want de wereld moest nog worden heruitgevonden door het alleswetende en allesopslaande internet. Breaking news: intussen is dat wel gebeurd.

Daarom vind ik het vreemd dat de discussie die nu wordt gevoerd over voornamelijk het journaal van de VRT enkel over de filosofie en de man erachter gaat, en niet over de vorm waarin het nieuws wordt aangeboden.

Björn Soenens van het VRT-nieuws vindt dat het er best menselijk, constructief en geëngageerd toe mag gaan. Zijn critici zeggen: progressieve hippie, met je baard en al, hou het maar gewoon objectief.

Het is verbazingwekkend dat er nog mensen zijn die het nieuws als een soort algemene waarheid zien, en niet als wat het is, namelijk een oud televisieformat dat vooral in tijden van oorlog of conflict tussen WO II en 2000 goed tot zijn recht kwam.

Daarmee zeg ik niet dat er geen journalistieke integriteit meer bestaat, want die bestaat zeker. Maar voor de rest is het natuurlijk even goed een positiespel tussen concurrenten, zoals bijvoorbeeld in de markt van de gesuikerde frisdranken.

Vinden de beslissingnemers dat Soenens het niet goed doet, dan moeten ze hem vervangen. Maar dat zal nooit iets veranderen aan het feit dat nieuws door een redactie vertaald moet worden en dus voorbij iemand met een visie moet passeren. Meer zelfs: precies die visie bepaalt de meerwaarde (of het gebrek eraan) van een redactie.

Wie niet kan kiezen, kan dus ook geen nieuws brengen. En bijgevolg is elke vorm van idee of visie proberen te neutraliseren ook het ultieme verlies van het klassieke nieuwsmodel. Want dan kun je inderdaad evengoed je nieuws van Facebook halen, zoals tot bijna 80 van de millennials al doet volgens een recente studie van Associated Press en American Press Institute.

De wereld knalt keihard voorbij, en in Vlaanderen wordt er na 500 jaar nog altijd gediscussieerd in termen van ‘de VRT tegen de VTM’. Tja, kijk… Mijn onlineabonnement op The New York Times kost 10 dollar per maand, denk ik. Dat plus vijf miljard gratis bronnen per minuut en ik zoek zelf mijn weg wel. Toch bedankt, mooie mevrouwen en serieuze meneren op het oude scherm! Hou het nog objectief, hoor!

P.B. GRONDA

VERBAZINGWEKKEND, DAT ER NOG MENSEN ZIJN DIE HET NIEUWS ALS EEN SOORT ALGEMENE WAARHEID ZIEN, EN NIET ALS WAT HET IS: EEN OUD TELEVISIEFORMAT.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content