Painting with John

‘Bob Ross was verkeerd: niet iedereen kan schilderen.’ Onder dat motto kwam kunstschilder, voormalig muzikant en acteur en gepatenteerde cool cat John Lurie vorig jaar uit de anonimiteit terug met Painting with John. Een laid-back realityreeks waarin hij de kijker níét leerde schilderen, maar hem meenam op ontspannende trips doorheen zijn brein en het paradijselijke Caribische eiland dat hij zijn thuis noemt. Hij haalde herinneringen op aan ontmoetingen met Barry White en schrijver Gore Vidal, mijmerde over zijn samenwerkingen met Tom Waits en Jim Jarmusch – met wie hij dezelfde onderkoelde humor deelt – en deelde haast terloops mee wat het leven hem zoal geleerd heeft. Er is geen reden om aan te nemen dat hij daar in dit tweede seizoen niet gewoon mee verder gaat. Lurie, die in de nineties een aantal bekende vrienden uitnodigde voor het gelijkaardige Fishing with John, is een begenadigd verteller en heeft het soort leven geleid waarmee je met gemak tien seizoenen kunt vullen. Daarna kijken we desnoods toe hoe hij de korte inhoud van Thuis voorleest.