Over de oceaan

CHARLOTTE VANDERMEERSCH (m. vooraan): 'Tijdens het overgeven geef je je helemaal over.'

Of ze samen met vijf andere BV’s de Atlantische Oceaan wilde overzeilen voor een nieuw Woestijnvis-programma? Charlotte Vandermeersch moest niet lang nadenken over haar antwoord. De actrice mag dan bang zijn van grote golven en snel zeeziek worden, de roep van het avontuur was sterker. Enkele maanden later stapte ze samen Jani Kazaltzis, Imke Courtois, Dominique Persoone, Otto-Jan Ham en Evi Hanssen aan boord van de Moby Sick, waarmee de onervaren zeilers van Lanzarote naar Guadeloupe zouden varen. ‘Toen ik Felix (haar partner, regisseur Felix Van Groeningen, nvdr.) erover vertelde, was hij jaloers, omdat hij van zeilen houdt. Toen ik zei dat het voor een realityshow is, draaide hij wel bij. Dat is niets voor hem.’

En voor jou wel?

Charlotte Vandermeersch: Ik had nog nooit meegedaan aan een realityprogramma. Het was wel moeilijk dat je constant gefilmd wordt terwijl je jezelf moest zijn. Zeker omdat je op een boot opeengepakt zit en ik me constant moest inspannen om niet zeeziek te worden. Maar tijdens het overgeven geef je je toch helemaal over. Dan ben je daar allemaal niet mee bezig. (lacht)

Hoe was dat, zo dicht op elkaar moeten leven?

Vandermeersch: Dat voelde gelukkig niet Big Brother-achtig. Geen gedoe met kliekjes of kinderachtige ruzies. Zelfs in de moeilijkste momenten gingen we hoffelijk met elkaar om. Natuurlijk leer je elkaars maffe kantjes kennen. Vooral Jani was daar goed in. Na enkele dagen doorzag hij veel van mijn eigenaardigheden. (lacht) Ik loop vaak met mijn hoofd in de wolken en hij grapte graag als ik de kajuit uit kwam en alweer vergeten was waarvoor. En ik deed nog zo hard mijn best om georganiseerd over te komen!

En dan kiezen ze jou als navigator.

Vandermeersch: Dat had ik zelf gevraagd! Ik hou ervan om als ik op nieuwe plekken kom me snel te kunnen oriënteren. Maar het is vreemd dat ik op die boot net voor de job met de meeste structuur heb gekozen, iets waar ik normaal van gruwel. Daar was ik dus de enige die wist hoe laat het was, waar we exact waren of hoe diep het water was. Nooit gedacht dat structuur me zo veel deugd kon doen.

Heb je nog andere nieuwe kanten van jezelf ontdekt?

Vandermeersch: Zo’n zeiltocht dwingt je wel tot bezinning, ja. Normaal verlies ik mezelf graag in avontuurlijke dingen, maar nu moest ik mijn hoofd erbij houden. Ik begon te twijfelen: waarom ben ik hier? Stilaan besefte ik dat ouder worden, een gezin vormen en al die dingen die vernauwen helemaal niet zo erg zijn. Het is oké als je een soort van vrijheid kwijt raakt. Met mijn gezinnetje heb ik daarvoor iets bijzonder waardevols in de plaats gekregen. Natuurlijk wil ik nog gekke dingen doen, maar ik weet nu dat ik niet langer rusteloos moet zijn omdat ik nog veel wil doen en ontdekken.

Vanaf maandag 6/7 in Play

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content