Tien films die door de studio’s te lang, te duur en te ambitieus werden bevonden

Greed (1917):

Erich Von Stroheims stille meesterwerk duurde aanvankelijk 9 uur, maar MGM gaf een monteur de opdracht dit naturalistisch monument tot 2 uur te versnijden. Von Stroheims opmerking over de man: “The only thing on his mind was his hat!”

Cleopatra (1961):

Opgenomen in Cinecittá, blijft Joseph Mankiewicz’ mastodont met zijn budget van 44 miljoen dollar in 1961 (naar vandaag omgerekend: tussen de 200 en 400 miljoen dollar) zowat de duurste productie ooit. 20th Century Fox dwong de regisseur zijn droom van tweemaal drie uur te vergeten.

2001: A Space Odyssey (1968):

Slecht onthaald door de critici, werd dit hallucinante werk door Kubrick snel met 20 minuten ingekort. Zonder resultaat, en MGM schoof de release twee jaar op de lange baan.

1900 Novecento (1976):

Bertolucci’s magnum opus, gedraaid in jawel Cinecittá, ging 3 miljoen dollar over zijn budget (6 miljoen: 2 voor United Artists, 2 voor Paramount en 2 voor Fox). De film duurde oorspronkelijk zes uur, maar voor de VS werd de film ontdaan van alle ‘porno’ en ingekort tot iets meer dan vier uur. Bertolucci deed later zelf een restauratie van 5 uur en 20 minuten.

New York, New York (1977):

Martin Scorsese heeft ervaring met recuts. Aanvankelijk duurde zijn muzikale extravaganza vier uur en een half, maar hij verkortte tot 153, later zelfs tot 136 minuten. De gerestaureerde versie uit 1981, met toevoeging van ‘Happy Endings’ (een extraatje van 350.000 dollar), loopt dan weer 167 minuten.

1941 (1979):

Universal bleef geld storten in Spielbergs bodemloos komisch vat, maar dwong hem finaal toch te hersnijden. In plaats van de 118 minuten van de bioscoopversie toonden video, laserdisc en dvd 142 minuten.

Heaven’s Gate (1980):

Na een desastreuze première werd Michael Cimino’s verguisde meesterwerk ingekort tot 149 minuten, maar de video-cut was een glorieuze 228 minuten lang. Door Cimino’s onverantwoorde uitgaven ging United Artists overkop.

Dune (1984):

Een productie van De Laurentiis, en met een crew van 1700 man, 80 sets op 16 sound stages en zes jaar in the making iets meer dan David Lynch kon dragen. Ondanks tal van andere berichten is er slechts één “director’s cut” (bioscooprelease, 137 minuten), maar er zijn heel wat langere versies in omloop.

Waterworld (1995):

ABC’s teeveeversie heeft een extra 40 minuten die Universal en acteur-producent Kevin Costner tegen de zin van regisseur Kevin Reynolds wegsneden. Door zijn immens budget (175 miljoen dollar) en de ruzie tussen Reynolds en Costner was de film een flinke brok voor de pershaaien.

Titanic (1997):

Toen de release van James Camerons 200 miljoen dollar kostend zoutwaterepos van juli naar december 1997 werd uitgesteld, voorspelden verslaggevers het einde van Cameron, de blockbuster-era en Paramount Studios. Fout, want de film die duurder was dan het schip waarover hij handelt, bracht enkel in de VS al een drievoud op. Cameron kreeg zijn versie van 195 minuten in de zalen, maar de megalomane regisseur houdt zeker nog een langere ‘director’s cut’ achter de hand voor een toekomstige Special Edition dvd.

JS