Hij heeft de poorten naar Hollywood open geknald met zijn doorbraakrol in Intouchables, maar toch keert hij nog even terug naar zijn roots. Frankrijks publiekslieveling Omar Sy speelt een Senegalese immigrant die in zwijm valt voor Charlotte Gainsbourg in Samba, de nieuwe film van Eric Toledano en Olivier Nakache. ‘Ik ben een optimist: La France, c’est nous tous!‘
Zo’n drie jaar geleden veroorzaakte de Franse filmtandem Eric Toledano en Olivier Nakache met Intouchables een heuse stormloop richting bioscoopzalen. En dat voor een zoetsappig feelgoodverhaal over een verlamde aristocraat in een rolstoel, maar vooral over diens onwaarschijnlijke verpleger: een kleurling uit de banlieues, mét een strafblad.
De regisseurs hebben de Intouchables-gekte dan ook vooral te danken aan de onweerstaanbare charme van hun hoofdrolspeler en tevens fetisjacteur: Omar Sy (36). Met een glimlach zo breed als zijn torso ontpopte de Franse komiek met Senegalese en Mauritiaanse roots zich in een mum van tijd tot – sorry, Alain Delon – een van de hotste acteurs in Frankrijk.
Geen wonder dat zijn carrière ook in het buitenland een hoge vlucht neemt. Wie goed keek zag hem afgelopen zomer als de paarskleurige mutant Bishop voorbijflitsen in X-Men: Days of Future Past. Er volgen nog een resem Amerikaanse projecten, waarover later meer. Vanaf deze week ziet u hem in de zalen terwijl hij Charlotte Gainsbourg het hof maakt als het titelpersonage in de tedere komedie Samba, alweer in een regie van Toledano en Nakache.
‘Ik was het niet gewoon om komedies te spelen, maar Omar heeft me van bij het begin op mijn gemak gesteld’, vertelt Gainsbourg, dit keer niet te zien in de rol van nymfomane, maar als de onzekere, ietwat gebroken immigrantenwerkster Alice, die zich over de Senegalese asielzoeker Samba ontfermt en er zelfs heimelijk gevoelens voor koestert. ‘Omar is de eerlijkheid en de vriendelijkheid zelve. We zijn samen naar San Sebastian geweest om de film te promoten, en de ontvangst was overweldigend.’
Op een bepaald moment zegt Samba : ‘Ik heb zoveel verschillende identiteiten dat ik soms vergeet wie ik ben.’ Word je als acteur ook wel eens door die gedachte overmand?
OMAR SY:Bien sûr. Een van de spannendste dingen aan acteren is een personage spelen dat meerdere identiteiten heeft, en ook in het echte leven verschillende rollen vertolkt. Ik heb wel serieus aan het accent van Samba moeten schaven. En ook aan zijn stem, want er schuilt van nature een soort glimlach in mijn stem. Het zou niet realistisch geweest zijn mocht een sans-papiers uit Senegal die nog maar tien jaar in Frankrijk leeft de taal even vlekkeloos spreken als ik.
Je hebt zelf Senegalese roots. Zijn er parallellen tussen je eigen achtergrond en die van Samba?
SY: Zou kunnen. Ik ben vertrouwd met de Senegalese cultuur, dus ik ken Samba’s achtergrond wel. Was mijn vader in 1962 niet naar Frankrijk gekomen, dan zou ik vandaag wellicht meer op Samba lijken. Maar het was een andere tijd, er golden andere regels. Er waren nog niet zoveel administratieve problemen. Immigranten kregen sneller werk en een uitkering. Dat is vandaag totaal niet meer het geval.
Een rode draad in de films van Olivier Nakache en Eric Toledano is dat ze telkens over relatief fragiele beroepen gaan, en over de vastberadenheid om voor elk probleem, elk struikelblok een oplossing te vinden.
SY: En ook over de rol van arbeid in de huidige samenleving. Over de zware taak van werknemers, en hoe hun geluk vaak bepaald wordt door hun job. Alice, gespeeld door Charlotte, verliest zich compleet in haar job, ze wordt depressief vanwege de enorme druk. Maar als je zoekt naar een rode draad, dan denk ik dat de films vooral gaan over hoop, solidariteit en humaniteit.
Was het moeilijk om een vervolg te breien aan het monstersucces dat Intouchables was?
SY: Nee. Het is een vraag die alle journalisten mij stellen, dus sta me toe om op automatische piloot te antwoorden. (lacht) Het is ons avontuur. Onze vijfde film samen, als je de kortfilms erbij rekent. Het was dus een logisch gevolg. Intouchables heeft heel wat teweeggebracht, maar die film heeft ons vooral de vrijheid geschonken om te doen wat we willen doen.
Jij, Jamel Debbouze, Tahar Rahim: de populairste Franse acteurs hebben buitenlandse roots. Tegelijkertijd scoort het Front National angstwekkend goed. Wat zegt dat over het huidige Frankrijk?
SY: Kijk, ik ben Fransman. Tahar is Fransman. Als ik zeg dat ik Fransman ben, dat ik mij Fransman voel, dan bén ik Fransman. Onze identiteit hangt niet af van deze of gene huidskleur. Ik ben een optimist: la France, c’est nous tous. Als ik over straat wandel, dan voel ik mij niet anders dan de rest. Werkelijk, we moeten stoppen met denken dat we verziekt zijn, terwijl we ons in wezen prima voelen.
In een interview heb je gezegd dat een politieke carrière voor jou tot de mogelijkheden behoort. Een grap?
SY: Nee, pure waarheid. Ik stop met acteren. Echt, dit is mijn laatste film. Ik stap in de politiek en ik ga elk probleem de wereld uit helpen. Let op mijn woorden. Ik ben dé oplossing. (lacht)
We geloven er niks van: straks sier je de affiche van Jurassic World en ook die van Good People (met James Franco) en Adam Jones (met Bradley Cooper). Wat betekent Hollywood voor jou?
SY: Dat ik kan blijven werken. (lacht) Niet meer dan dat. Ik maak niet graag een onderscheid tussen mijn carrière in Frankrijk en die in Hollywood. In Amerika krijg ik vooral kleine rollen aangeboden, dus ik zou het zelfs geen volwaardige carrière durven te noemen.
Speur je zelf naar scripts, of heb je daar een agent voor?
SY: Mijn agent maakt de eerste selectie, maar daarna lees ik het volledige script nog eens op eigen houtje door. Het is belangrijk om open-minded te zijn. Je weet nooit of een script je plots verrast of begeestert.
SAMBA
Vanaf 15/10 in de bioscoop.
DOOR ANDREAS ILEGEMS
OMAR SY ‘IK STOP MET ACTEREN. ECHT, DIT IS MIJN LAATSTE FILM.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
