OCTOPUSSY

Altijd al eens willen rondzwalpen met zuignappen en tentakels? Octodad: Dadliest Catch vervult uw natte droom.

OCTODAD: DADLIEST CATCH

PC, PS4

YOUNG HORSES/SCE

GAMEPLAY ***

GRAFIEK ***

GELUID ***

CONCEPT In Octodad: Dadliest Catch kruip je in de huid van een octopus die angstvallig zijn ware identiteit voor de buitenwereld verborgen tracht te houden, en zich voordoet als een onopvallende huisvader. Surrealistisch absurdisme ten top. Vrouw en kinderen lijken niets in de gaten te hebben, zelfs al loop je de helft van de tijd rond als een elastisch flipkonijn en borrelen onophoudelijk gorgelgeluiden op. ‘Maak je snel wat te eten voor de kinderen, schat?’ ‘Brrglgrlrll.’ Juist, ja.

GAMEPLAY Een groot stuk van deze sinds kort op PS4 speelbare downloadgame bestaat uit ogenschijnlijk eenvoudige, routineuze taken: dek de tafel, maai het gras, ga inkopen doen. De fun en de uitdaging zit hem in de besturing. Die is opzettelijk stuntelig ontworpen, zodat je overal vastklit en tegenaan schurkt. Rondlopen gebeurt niet door intuïtief de analoge sticks in de gewenste richting te kantelen, maar door stap voor stap – een voor een – je als ledematen vermomde tentakels in beweging te zetten. Voor je het weet, hang je vast aan een tafelpoot, stoot je conservenblikken om of mors je op peuterachtige wijze drank en spijs.

NEPRUNUS Na het doorspartelen van je eigen trouwpartij (die dienst doet als tutorial) en de nodige huis-tuin-en-keukentaferelen duikt er een booswicht op in de vorm van een gewetenloze kok. Hij wil je ware identiteit onthullen en droomt ervan je als hoofdingrediënt in een culinair visgerecht te serveren. Vanaf dan wordt de game helemaal mesjogge. Je gezin wordt gekidnapt, je dient op zoek te gaan naar hen, moet ongemerkt aan boord van een schip glippen door je als kapitein te vermommen en meer van dat fraais. Te makkelijk? Probeer dan eens de tentakels van je held via de PS4-touchpad met veegbewegingen te besturen.

VERDICT Dadliest Catch is in se de sequel op Octodad, een gratis pc-game uit 2010, maar je hoeft die voorganger helemaal niet gespeeld te hebben om te genieten van de belachelijk leuke taferelen en absurde personages die je in korte hapklare missiebrokken voorgeschoteld krijgt. De game is nooit écht moeilijk: je walst er in enkele uren doorheen. Dat en de nogal brave, banaal ogende graphics zijn de grootste pijnpunten van deze titel. Daar staat tegenover dat het spel volop inzet op de zwaartekracht. Zo goed als alle objecten in de omgeving kunnen vallen, opgeraapt of weggeworpen worden. Een appetijtelijk vishapje.

DIMITRI DEWEVER