Er was eens een tijd _ mei 1971 _ en een plaats _ Ascot, Engeland _ dat muziek uit instrumenten kwam. …

‘Gimme some truth.’ Music Planet. Dinsdag 6/11 – 23.00 Arte

Er was eens een tijd _ mei 1971 _ en een plaats _ Ascot, Engeland _ dat muziek uit instrumenten kwam. In die tijd en op die plaats liet John Lennon in zijn mansion Tittenhurst een studio bouwen, om er met muzikale vrienden en producer Phil Spector te werken aan het album Imagine. ‘ Imagine there’s no country, it isn’t hard to do. Nothing to kill or die for, and no religion too.’ In die tijd heette de Amerikaanse president niet Bush maar Nixon, en die dropte geen levenspakketjes boven Afghanistan, maar sinaasappelen boven Vietnam. Enfin, iets ‘ orange‘ toch.

Was Lennon een zachtgekookt eitje? Met een straatverleden in de ‘wild sides’ van Liverpool en Hamburg is dit weinig waarschijnlijk. Maar een verblijf bij de Maharishi en _ vooral _ een huwelijk met een uit een geprivilegieerd Japans nest gevallen ersatz-moeder laten sporen na. Dat blijkt pijnlijk uit de documentaire Gimme some truth, die huisvriend en regisseur Andrew Solt in 1999 heeft gemaakt op basis van het privé-archief van het echtpaar Lennon-Ono. We zien de voorbereidingen en de opnamesessies van het album Imagine. Maar we zien vooral hoe Yoko Ono zich met alles en nog wat moeit. Zij zegt John dat op het titelnummer nog een andere piano moet, en dat pianist Nicky Hopkins niet hetzelfde moet spelen, maar iets aanvullends. Zij vertelt John dat de andere muzikanten _ naast Hopkins zijn dat George Harrison, Klaus Voorman, Alan White en Jim Keltner, geen kleine jongens _ in de McCartney-sneer How Do You Sleep niet aanvoelen waar hij naartoe wil. ‘Het is niet funky genoeg, ze improviseren te veel.’ Waarop John: ‘Oké jongens, stop het improviseren.’ Als John haar tijdens een opname wegstuurt _ ze staat in zijn nek te ademen _ naar de regiekamer, begint ze van daaruit directieven te geven via zijn hoofdtelefoon. Je zult er geen vertaalprijs mee winnen, maar voor mijn part kan je Gimme some truth gerust weergeven als Geef me zo’n trut.

Naast opnamen van de muzieksessies zie je in het filmpje ook wat huis- en vakantieregistraties, waarin korte ontmoetingen met o.m. Regis Debray, Jack Nicholson (met haar en snor!), Miles Davis en Andy Warhol zijn opgenomen. Het laatste wat in beeld komt, is de aftiteling: Executive Producer: Yoko Ono. En dát, vrees ik, geldt niet alleen de film.

Ivan Declercq