Bright lights, Extra City – Het Antwerpse Extra City, aan zijn derde locatie en tweede curator toe, ziet spoken.

Extra City, Klamperstraat 40 in Antwerpen, tot 29 april. www.extracity.org

Altijd interessant, tentoonstellingen die op zichzelf ook een soort installatie zijn. Dat geldt alvast voor No Matter How Bright the Light, de eersteling van Anselm Franke in het nieuwe Extra City. Even recapituleren: het tentoonstellingsoord Extra City zag in de herfst van 2004 het levenslicht in een graansilocomplex op het Antwerpse Eilandje. Wim Peeters organiseerde er ambitieuze projecten en grote groepsexpo’s, maar afgelopen zomer werd hij plots bedankt voor bewezen diensten. Intussen is het initiatief aan een derde locatie toe en trad er een nieuwe curator aan: Anselm Franke, voorheen bevoegd voor het Berlijnse KW.

Franke bracht van daar een (licht gewijzigde) tentoonstelling mee en presenteert die in de nieuwe, maar niet zo flexibele ruimte in de Klamperstraat. De verdieping in de voormalige bottelarij van John Martin’s mag dan ruim zijn, het is ook een zaal van het type onherbergzame koude bunker en daar maak je niet als vanzelf de vloeiendste expo’s in. Maar een opvallende en dominante opbouw geven No Matter How Bright toch nog karakter.

Rondom een uit de kluiten gewassen podium staan installaties – voornamelijk video’s – die je stapsgewijs moet bekijken. Getimed aan- en uitgaande lichten wijzen de weg en maken het je moeilijk om voortijdig ergens weg te lopen. Je moet braaf alle filmpjes uitzitten, maar aangezien ze wel wat om het lijf hebben, kost dat niet veel moeite.

Verwacht bij het thema – geesten en verschijningen, of de oversteek tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld – echter geen bloedstollende of zeer suggestieve taferelen. Inhoudelijk blijft het sec en het paranormale gegeven wordt met niet te veel toeters en bellen aangepakt. Zo heeft de film Hospital Bone Dance (Judith Hopf & Deborah Schamoni), waarin een legertje omzwachtelden uit een ziekenhuis ontsnapt, een vlot tempo en een efficiënte visuele spanning. Al vallen sommige onderdelen vaag en ongedefinieerd uit, het geheel blijft onderhoudend en je hoeft geen saaie projecties uit te zitten. Wat lichtjes hier, wat geluidjes daar, een goede selectie en zin voor proportie zorgen voor een uitgebalanceerde expo.

Els Fiers