Een sterrencast voor een superproductie is niet altijd een goed idee, maar George Clooney, Matt Damon en Brad Pitt hebben zich te pletter geamuseerd tijdens de opnames van Ocean’s Twelve. ‘Alles wat je in de tabloids hebt gelezen over onze braspartijen is waar.’ Een poging tot gesprek met een bende gekken. Door Tim Swanson

Grijs maatpak, losjes geknoopt zwart hemd, blinkende zwarte schoenen: George Clooney is every inch de elegante vrijgezel die hij al jaren pretendeert te zijn als hij iets na negen op een late zomerdag de chaotische Quixote Studio’s in Hollywood binnenwandelt. Het enige punt op zijn agenda is een fotoshoot voor Ocean’s Twelve, de film in productie. Nonchalant baant hij zich een weg tussen de catering, de journalisten en de hyperactieve stylisten, richting koffiebar. Hij loopt een beetje wankel, als een voetballer met een verrekte achillespees, en wanneer hij van zijn eerste kopje nipt, vallen zijn lichtjes gezwollen ogen op. Blijkbaar heeft hij een korte, heftige nacht achter de rug, iets wat hij later fluisterend zal toegeven aan Brad Pitt: ‘Ja, ik heb een kleine kater, maar ik ben tenminste niet te beroerd om dat toe te geven.’

Het beest blijkt niet lang opgewassen tegen een pro als Clooney. Een paar slokken koffie en hij is weer de oude. Het bevestigt alleen maar de wilde verhalen over de opnames van Ocean’s Eleven destijds, die een heuse aanslag op de lever bleken te zijn. Als Matt Damon de studio binnenwandelt, troont Clooney hem meteen mee naar een aanpalende kamer waar ze hun kleerkast inkijken. ‘Schoon gerief’, mompelt Clooney terwijl hij de stukken op de kleerhanger monstert. De styliste lacht verlegen.

Nog geen tijd voor applaus – Clooney is zich maar aan het opwarmen. Hij en Damon hebben van outfit gewisseld en staan nu voor de fotocamera’s. Damon is iets te schuchter naar zijn gevoel, dus geeft Clooney hem dollend een tik in het kruis. Damon lacht en slaat terug, waarop Clooney dan weer een zakdoek uit Damons broekzak trekt en doet alsof hij zijn neus snuit. Brad Pitt gooit zich weinig later tussen de twee in. Damon en Clooney grijpen meetlinten vast en doen zich voor als zijn kledingassistenten. Met z’n drieën trekken ze gekke bekken voor de fotocamera’s, een beetje zoals The Three Stooges. Dat leidt tot stoeiend (en eerlijk gezegd zelfs licht homo-erotisch) geworstel. Tijd voor een kleine pauze.

Drie van de grootste Hollywoodsterren die dollend naar elkaars kruis grijpen: het is eerlijk gezegd een vreemd gezicht. Dat ze graag met elkaar optrekken is geen geheim, maar blijkbaar zijn ze tijdens de opnames van Ocean’s Twelve in Europa nog dichter naar elkaar toegegroeid. Die vriendschap komt nog meer uit de verf wanneer we acht uur later, na een slopende fotosessie, het interview beginnen. Clooney en Pitt bestellen Grey Goose-vodka met cola en Damon nipt van een flesje bier dat Pitt heeft geopend met een geleende aansteker. Als producer Jerry Weintraub binnenstapt, springen Clooney en Pitt als geile achtergronddansers tegen hem op. Hetzelfde lot wacht Don Cheadle, die de rol van bomexpert Basher Tarr opnieuw op zich neemt en die maar even binnenwipt om goedendag te zeggen – alle originele elf acteurs zijn trouwens terug voor Ocean’s Twelve. Als hij vertrekt, fluistert Pitt: ‘Gewoon ter informatie: Jen en ik doen triootjes met Don Cheadle.’

Nu we toch geheimpjes uitwisselen, hier is er nog eentje: geloof niet wat Brad Pitt vertelt. De zogezegde ménage à trois is een voorbeeldje van zijn wise-guy-achtig gedoe. En als hij beweert met acteren te zullen stoppen door te zeggen: ‘Welke dag is het vandaag? De zevende? Ja, ik ga op de zevende met pensioen’, dan is het duidelijk dat hij met onze voeten speelt (volgende zomer speelt hij overigens samen met Angelina Jolie in Mr. and Mrs. Smith). Als Clooney, Pitt en Damon samen een aantal cocktails hebben gedronken nadat ze de hele dag een fake smile hebben opgezet voor een leger fotografen, dan zijn ze niet het gemakkelijkste zootje om te interviewen. Niet dat ze bewust moeilijk doen, ze kunnen het lullen gewoon niet meer laten.

Wanneer beslisten jullie om aan ‘Ocean’s Eleven’ een vervolg te breien?

George Clooney: Toen we de Europese promotour voor Ocean’s Eleven startten, was iedereen er nog van overtuigd dat er geen vervolg zou komen.

Brad Pitt: Ik niet. Ik was al lang met de opnames bezig.

Clooney: Geen van ons geloofde dat Steven (Soderbergh, de regisseur; nvdr) er zin in zou hebben. Toen trokken we naar Rome en terwijl we in een restaurant zaten…

Pitt: Toen de promotour ten einde liep.

Clooney: Plots zei hij: ‘Ik heb een idee voor een sequel.’

Pitt: En toen smeten we ons op onze buffalo mozarella.

George Nolfi schreef het script.

Clooney: Dat beweert hij toch.

Pitt: Ik heb hem nooit zien schrijven.

Jerry Weintraub: Er bestond een script van George Nolfi dat Honor Among Thieves heette en dat hij naar Brad en George had gestuurd.

Pitt: Ik zei dat ik zou meedoen, maar niet met George.

Clooney: En ik zou meespelen, maar enkel als het Ocean’s Twelve zou heten.

Pitt: En toen zei ik dat ik met pensioen zou gaan.

Clooney: Matts grote vervolg (The Bourne Supremacy; nvdr. ) kwam uit en voor hem konden we de boom in.

Weintraub: Mag het ook even serieus? Ik zei Soderbergh dat hij de beste regisseur van het moment is. Hij staat achter de camera’s, hij is fotografieleider, hij regelt het licht, hij bepaalt de shots… Is hij wel menselijk?

Clooney: Hij kleedt me zelfs ’s morgens.

In december 2001 kwam Steven Soderbergh in Rome aan voor de internationale perstour van Ocean’s Eleven (de film zou wereldwijd 446 miljoen dollar opbrengen). ‘Ik was zo onder de indruk van de stad’, vertelt hij, ‘gewoon al door de sfeer en de mensen. Beschamend eigenlijk dat ik Rome nooit had bezocht. Ik dacht: “Zou het niet geweldig zijn om iedereen naar hier te halen?” Op de vlucht terug naar huis, zat ik al notities te maken.’ Casino-eigenaar Terry Benedict (Andy Garcia) zou volgens die eerste notities Danny Ocean (Clooney), Rusty Ryan (Pitt), Linus Caldwell (Damon) en de andere acht die in de eerste film 160 miljoen dollar stalen uit zijn kluis onder de Bellagio, opsporen en dwingen om hem zijn geld terug te betalen. Omdat ze het grootste deel van de buit opgesoupeerd hebben en het nog altijd te riskant is om te werken in Amerika, moeten ze in Europa bijklussen.

Terwijl Soderbergh de fundamenten van dat concept uitwerkte, speelde Weintraub hem Nolfi’s Honor Among Thieves door. Warner Bros had het script gekocht met het oog op een film van John Woo. ‘Het ging over de grootste dief van Europa die zich op het terrein waagt van de grootste dief van Amerika en een karwei van hem steelt’, zegt Nolfi in Timeline. ‘Dat leidt tot een botsing tussen beide criminelen. Ondertussen worden ze ook nog eens achternagezeten door een FBI-agente, die bovendien een boontje heeft voor de Amerikaan.’

‘Ik las het en wist onmiddellijk: “Dit is perfect”, vertelt Soderbergh. ‘We konden beide scenario’s door elkaar weven. We haalden de rechten binnen en overtuigden Nolfi om samen met ons verder te werken.’ Gedurende anderhalf jaar pasten Soderbergh en Nolfi Thieves in in het kader van Ocean’s. De Europese antagonist bleef min of meer intact, maar ‘de helft van de eigenschappen en lotgevallen van de Amerikaanse dief werden verdeeld over twee bestaande protoganisten’, zegt Nolfi. ‘De liefdesaffaire met de agente ging naar Pitt en het conflict met de (Europese; nvdr.) dief was vooral een zaak voor Clooney.’ ‘We probeerden het entertainmentgehalte even hoog te houden als bij de eerste film, maar toch anders’, verzekert Soderbergh. ‘Het is alleszins meer… hoe zal ik het zeggen… psychedelisch?’

Was het moeilijk om de cast opnieuw bijeen te brengen voor het vervolg?

Pitt: Niet voor ons.

Matt Damon: Nooit is zo snel beslist om in een project te stappen, denk ik.

Weintraub: Geen énkele acteur van deze groep heeft zijn raadsman geconsulteerd vooraleer toe te happen.

Clooney: Het was wel erg moeilijk om ons opnieuw samen te brengen. Bernie Mac was bezig met een film, Scott Caan had een hoofdrol in een andere.

Weintraub: Matt speelde in The Bourne Supremacy en Brad had Troy.

Clooney: En Mr. and Mrs. Smith.

Damon: Hij was zo verdomd moe toen hij hier aankwam. We moesten hem van de set drágen.

Weintraub: Hij was bruinverbrand en nog volledig in de Troy-sfeer. Voor de eerste scène met George en Matt verscheen hij op de set in een rok.

Damon: Hij had wel mooie benen.

Clooney: Mooie benen, lekker kontje. Het ging ook allemaal heel vlot. Jerry leverde fenomenaal werk door alles zó te organiseren.

Weintraub: Als ze op het einde van de dag iets anders wilden doen… Ik bedoel maar, dat mannetje daar, Mr. Pitt…

Damon: (imiteert Weintraubs Brooklyns accent) Mr. Pitt.

Je klinkt nu als Sylvester Stallone.

Clooney: Iedereen klinkt dan zo.

Damon: Wil je een gesprek tussen Sylvester Stallone en Vin Diesel horen?

Pitt: Yeah! Yeah! Yeah!

(Damon en Clooney zetten zich tegenover elkaar met de borst naar voren en praten in erbarmelijk ‘New Yawks’)

Damon: I think you’re terrific.

Clooney: I think you’re terrific.

Damon: I love everything you do.

Clooney: I love everything that you do.

Damon: I’m a huge fan of you. I think you’re special.

Clooney: I think you’re special. (gelach)

‘Je praat met de beste dief ter wereld’, zegt de Franse acteur Vincent Cassel, ook wel meneer Monica Bellucci genoemd. Hij relaxt in de lobby van Hollywoods Château Marmont. Melancholisch kijkt hij naar zijn videofoon met fotootjes van zijn tien dagen oude dochtertje, Deva. ‘Het is net alsof ik stoned ben’, mijmert hij over zijn pas ontdekt vaderschap. Cassel verlangt ernaar om terug in Italië te zijn. Morgen moet hij echter naar Las Vegas om nog wat scènes te schieten voor Ocean’s Twelve. Daarin speelt hij François Touleur, een Italiaans-Franse hoge piet met een zwak voor vrouwen die ook de Night Fox blijkt te zijn, de gladde Euro-dief die Benedict helpt de originele elf op te sporen. Eens ze elkaar ontmoet hebben, maken Touleur en Ocean er een competitie van om uit te maken wie van hen de beste dief is.

Cassel ontmoette Soderbergh in mei 2002 in Cannes. De acteur was er om Irreversible te promoten en hoorde dat Soderbergh met hem wilde praten. De twee botsten op elkaar in een restaurant. ‘Hij zei: “Oh, Vincent, ik heb een nieuwtje voor jou”, herinnert Cassel zich. “Wat denk je ervan de twaalfde man te zijn in Ocean’s Twelve.”Ik zei natuurlijk ja.’ Er was geen script, maar Cassel tekende blindelings. ‘Toen Soderbergh me de eerste versie zond, schreef hij erbij: Beste Meester Thespis, zend me je ideeen.’ Cassel suggereerde dat Touleur een expert zou zijn in de Braziliaanse vechtstijl capoeira. ‘Het is echt een funky personage’, zegt hij. De topcast schrok Cassel een beetje af. ‘Ik dacht: “Oké, zij hebben ooit al samengewerkt. Ik zal moeten vechten om opgenomen te worden.” Het tegengestelde was waar. Het was absoluut geen machobedoening. Ze ontvingen me met open armen.’ In geen tijd werd Cassel geïndoctrineerd in de Ocean’s-filosofie: plezier en vriendschap naast het scherm resulteert in betere prestaties op het scherm. Onderonsjes in Clooneys villa nabij het Comomeer in Italië (waarde 5,5 miljoen euro), uitstapjes in Amsterdamse clubs met Don Cheadle en Scott Caan, een competitie tafeltennis: hij genoot van elk moment. ‘Deze film zal vrijer zijn dan de eerste’, belooft Cassel. ‘De vorige was een remake (in 1960 caste Lewis Milestone voor de originele Ocean’s Eleven het zogenaamde ‘Rat Pack’: Frank Sinatra, Dean Martin, Sammy Davis Jr., Peter Lawford en Joey Bishop; nvdr.); die film moest dus minstens even goed zijn. De nieuwe prent, die raast maar door.’

Wie is nu de twaalfde man?

Clooney, Pitt en Damon: (in koor) Awww…

Pitt: Een goede vraag. Dat is het grote geheim.

Clooney: Ook wij zijn daar nog steeds niet zeker van. Er zijn ongeveer zestien kanshebbers: Catherine (Zeta-Jones; nvdr.), Vincent…

Damon: De twaalfde man was er ook in de eerste film. (Tot Pitt en Clooney) Toch?

Pitt: Ik denk van niet.

Clooney: Waarom? Is het Benedict niet? Of Tess?

Damon: Omdat haar naam ook in het vet op de posters staat, denkt iedereen dat het Catherine is. Maar zij is gewoon een agente.

Catherine Zeta-Jones is veel meer dan een agente (hoewel ze beweert niet de mysterieuze twaalfde te zijn). ‘Ik speel Isabel Lahiri die bij Europol werkt, het Europese equivalent van Interpol’, verduidelijkt ze. ‘Ze verdenkt Ocean en zijn bende van een bepaalde misdaad en spoort hen op. Ze had ooit een verhouding met Rusty, Brad Pitts personage. Vincent Cassel, die ze eveneens opspoort, kent ze ook.’ Ze omschrijft Ocean’s Twelve, met zijn roofovervallen in Amsterdam, Parijs en Rome, als een trip van Oceans bende door Europa. ‘Net zoals Las Vegas in de eerste film, is Europa in de tweede film een personage. Vooral Amsterdam, hoewel de stad niet veel in beeld komt. Het was aangenaam vertoeven op elke locatie.’ Omdat ze Traffic met Soderbergh maakte, Intolerable Cruelty met Clooney en America’s Sweethearts met Roberts, voelde Zeta-Jones zich tijdens de opnames nooit als de ‘new kid on the block’. Vooral door Soderberghs regie (‘om iets uit je te krijgen, slaat hij je niet tot pulp’) en door de hele cast was het een onvergetelijke belevenis. ‘Als actrice speel je gewoonlijk maar tegenover één hoofdrolspeler ‘, zegt ze. ‘Plots had ik er zes tegenover me, wat natuurlijk fantastisch was.’ Zes knettergekke, feestende kerels? Fantastisch? ‘Je moet gewoon meedoen en one of the guys zijn’, zegt ze. ‘Meisjesgedoe wordt niet aanvaard. Omdat ik als kind een hele hoop broers om me heen had, ben ik daaraan gewend. Niemand is veilig.’ Of, zoals Scott Caan het omschrijft: ‘Iedereen kan iedereen bij zijn kloten pakken.’

Wie haalde er ditmaal de beste practical joke boven?

Damon: Brad toch wel.

Clooney: Ja, en een goede. The fucker.

Damon: In Italië verspreidde hij een memo voor de Italiaanse crew. George bezit namelijk een huis in Italië. Hij vindt het belangrijk dat mensen hem een nice guy vinden. Brads memo verplichtte…

Clooney: In het Italiaans…

Damon: … dat George op de set door de crew enkel aangesproken zou worden als Danny of Mr. Ocean. Als hij goedendag zei, antwoordden zij…

Clooney: ‘Hello, Mr. Ocean.’

Pitt: Bene!

Clooney: Toen ik de memo vond, werd Brad vrijwel meteen verraden – wat ik wel kon appreciëren van de crew. (Tot Pitt) Weet je hoe ik me gewroken heb? Ik kleefde een bumpersticker op zijn auto…

Pitt: Was jij dat?

Clooney: ‘I’m Gay and I Vote’, stond erop.

Pitt: Heel vreemd: niet dat deze gasten er iets mee te maken hebben, maar vanmorgen kleefde er een bumpersticker op mijn wagen met de woorden: ‘I Have a Small Penis’.

Clooney: Ik denk dat er ‘Small Penis on Board’op stond.

Pitt: Aha! Hoe weet jij dat?!

Sex, Lies and Videotape (1989), Out of Sight (1998), Erin Brockovich (2000), Traffic (2000), Full Frontal (2002), Solaris (2002). Een ’typische’ Soderbergh-film bestaat niet, en het uitdagen van conventies is zijn handelsmerk. Ocean’s Twelve is, toepasselijk, zijn twaalfde film en zijn eerste sequel. ‘Ik hou ervan dingen te maken die je niet hoort te maken’, bekent hij. In tegenstelling tot veel andere regisseurs bedient de 41-jarige Soderbergh de camera zelf. Hij houdt niet van storyboards en de meeste shots ontstaan ter plekke. Scenarioschrijvers nodigt hij vaak op de set uit en hij durft hele scènes te herschrijven vlak voor ze gefilmd worden. ’s Nachts verwerkt hij de opnames dan op zijn laptop. Voor de acteurs – die, door de grote cast, niet elke dag moesten werken – waren de Ocean-films een beetje als betaalde vakanties, vol lekker eten, drank en ontspanning. Niet voor Soderbergh echter: ‘Deze films zijn als regisseur geen pretje door de hoge eisen die ik mezelf stel.’ Hoewel, geeft hij toe, ‘een van de voordelen van een vervolg is dat de acteurs hun personages door en door kennen. Zo ontstaat er een chemie die je niet kan faken. Ze brengen ook heel wat tijd met elkaar door als we niet opnemen en ze kijken altijd uit naar de volgende scène samen. Dat is cruciaal voor films als deze.’ Omdat dezelfde cast werd herenigd, kon Soderbergh bepaalde karakters ook verder uitwerken, zoals Julia Roberts’ Tess. ‘In de eerste film kreeg ze niet de sterke rol die ik eigenlijk voor ogen had, nu wel.’ Hij laat weinig los wat Tess’ verhaal betreft, maar geeft toe dat ze betrokken is bij de misdaad. ‘Nog nooit is ze in zo’n situatie terechtgekomen. Ze wordt hysterisch. Met deze rol kan Julia haar talent als comédienne tonen.’

Volgens Soderbergh vond het publiek de personages belangrijker dan de plot in ‘Ocean’s Eleven’. Hoe zit dat met ‘Ocean’s Twelve’?

Damon: Mensen zoeken wellicht naar een vrij sterke plot want god weet hoe weinig ze geven om de personages.

Clooney: Zei Soderbergh dat echt?

Ja, op de commentaartrack van de ‘Ocean’s Eleven’-dvd.

Clooney: Great. Fucker.

Pitt: Ik herinner me die film niet. Waarover gaat hij?

Clooney: Hij was oké. Jij at heel veel.

George, is je relatie met Soderbergh veranderd nu je zelf ‘Confessions of a Dangerous Mind’ hebt geregisseerd?

Clooney: Ja, ik luister niet meer naar Steven. In feite wilden we de film Solaris 2 noemen. We dachten dat dit beter zou aanslaan.

Damon: Of Confessions of the Dangerous Eleven.

Clooney: Laten we de waarheid zeggen. Soderbergh is helemaal de regisseur niet. Brad regisseert. Daarom gaat hij ook met pensioen.

Pitt: Als primeur kan dit tellen.

Clooney: En hij is gestopt met roken.

Damon: Brad en ik zijn vandaag gestopt met roken.

Clooney: Twee dagen geleden.

Pitt: Ik ga er echt mee stoppen.

Clooney: Ken je de testikelkneep? Als je een sigaret wil…

Pitt: Demonstreren!

Clooney: Oké (hij loopt op Pitt toe en doet alsof hij zijn kruis vastgrijpt).

Damon: We zouden George elk duizend dollar moeten geven.

Pitt: Ik wil een sigaret. Argggh!

Damon: Ik stop ermee.

Clooney: Voilà, het bewijs is geleverd dat je kan stoppen.

Damon: Hou op met die onzin.

Pitt: Weet je wat werkt? Therapie.

Clooney: Oh, ja.

Damon: Ga jij in therapie?

Pitt: Ja, zestien uur per dag.

Clooney: Urinetherapie. (lacht)

Pitt: Niet mijn urine. Van een ander.

Clooney: (nog steeds lachend) Urinetherapie…

De opnames van Ocean’s Twelve begonnen op 14 april 2004 en eindigden in het midden van augustus. Aanvankelijk dacht Soderbergh om Twelve in te blikken met hetzelfde budget als Eleven. Door overzee te filmen, lagen de kosten echter hoger. De sequel van naar het schijnt 85 miljoen dollar zou nog meer hebben gekost, ware er niet filmproducer Weintraub (Diner, The Karate Kid). Hij promootte vroeger concerten voor Sinatra en door zijn connecties in Las Vegas kon Soderbergh ongehinderd de casino’s binnen voor de opnames van Ocean’s Eleven. Weintraubs invloedssfeer spreidde zich blijkbaar uit tot in Italië: in volle hoogseizoen werd het Pantheon voor twee dagen afgehuurd. ‘Hij is bevriend met de Amerikaanse ambassadeur in Italië en organiseerde een ontmoeting met topfiguren binnen het politiedepartement’, zegt Soderbergh. ‘Daardoor verliep het filmen in Rome feilloos. We konden alles opnemen wat we wilden opnemen. We verlieten het land met minder kosten dan verwacht en zonder incidenten.’ Als je die kleine schermutseling met de maffia niet meerekent natuurlijk: in juli hield de Italiaanse politie negentien gangsters aan die rond de set hingen om de productie te verstoren. Weintraub ontkent alles: ‘Niemand heeft ons bedreigd. Op geen enkel moment. Ik haat zulke valse berichtgeving. Alles in Italië was super.’

Ook waren er problemen met de paparazzi die de sterren fotografeerden terwijl ze elkaar nat spoten met waterpistolen, ijsjes aten of een boottocht maakten met vrouwen of vriendinnen. Om ze op een afstand te houden, was Clooneys villa aan het Comomeer zelfs even een verboden zone voor vliegtuigen en boten. En laten we ook de tabloids niet vergeten die beweerden dat er absoluut geen vuur zat in de kusscènes tussen Pitt en Zeta-Jones (‘volledig onwaar’, beweert de actrice) en dat Roberts – die in de lente had verkondigd zwanger te zijn van een tweeling – reshoots had gevraagd om haar acht maanden zwangere personage iets mooier te filmen. (Hierin schuilt een ander mysterie: hoewel de studio maanden geleden bevestigde dat Tess zwanger is in de film, beweert Soderbergh nu dat Tess niet zwanger is: ‘We hebben daar heel wat rond gedebatteerd. Uiteindelijk besliste ik dat Tess niet zwanger zou zijn.’)

Ondanks al die tabloidweetjes ging één ding onopgemerkt voorbij: de tijd die de cast al feestend doorbracht in wat uitgroeide tot Europa’s meest exclusieve club. Aanvankelijk waagden ze zich nog in clubs met dertig veiligheidsbewakers, maar door de volkstoeloop zag Weintraub, de impresario voor alles wat met ontspanning heeft te maken, zich genoodzaakt een terras van het Hotel de Russie in Rome af te zetten zodat iedereen zonder zorgen kon relaxen. ‘We hadden een kleine privébar met loungezetels en een televisie’, glundert Zeta-Jones. ‘Ik doopte het Club Ocean’s. Het was er fantastisch.’ ‘Voor mij was het een heel aangenaam toevluchtsoord’, zegt Soderbergh. ‘Ik dronk er dan een glas wijn alvorens op mijn kamer te gaan werken.’

Weintraub: Al wat je leest in de kranten over de feestjes: allemaal waar.

Clooney: We hadden niet gedacht dat iemand het zou merken (lacht).

Weintraub: Maar wanneer we moesten werken, dan werkten we. We zijn professionals.

Damon: Ja, zoals je ons nu bezig ziet: pro-fes-sio-nal!

Pitt: Fantastisch was het daar. Die gasten zijn fucking… Ik heb ze graag.

Damon: (in dronken Pitt-stem) Ik wil gewoon zeggen… voor ik vertrek… dit is het beste… dat ik ooit heb gezien…

Pitt: Het klopt allemaal.

Clooney: Deze gasten vlogen zelfs naar Montréal om voor mij een dag mee te werken aan Confessions of a Dangerous Mind. Ze figureerden in The Dating Game.

Pitt: Het bleek zelfs twee dagen werk.

Clooney: Omdat hij last had van diarree moest hij een aantal dagen in zijn hotelkamer blijven.

Pitt: Once again…

Clooney: Too much information.

Brad, ga je echt met pensioen?

Pitt: Ja, en ik ben bloedserieus.

Clooney: Kan iemand hem doen ophouden? Gaan we niet gewoon een tweede sequel maken?

Pitt: Dat zou geweldig zijn.

Damon: Ocean’s Thirteen?

Clooney: Neen, het vervolg is een musical met de titel Ocean’s 5,6,7,8.

Het gesprek eindigt in complete chaos: Damon gooit een vrijwel volle fles naar Clooney, Clooney en Pitt scheuren hun naam van de filmposter zodat Damon de full credit krijgt, Pitt versiert een foto van Clooney met twee reusachtige Batman-tepels, en ze zetten een boom op over de leuke kantjes van ‘bukkake’ (seks waarin wordt geëjaculeerd op een knielende man of vrouw; nvdr.). Met de onzin die ik in dit uurtje heb gehoord, doet een normaal mens een heel leven. Niemand die mij beter begrijpt dan Soderbergh.

Ik interviewde Damon, Pitt en Clooney samen. Ze gingen door het dak.

Steven Soderbergh: Ik geloof niet dat je meer dan twee vragen kon stellen.

Ik probeerde nog even, gaf dan maar op en genoot van de komedie.

Soderbergh: Naast mijn werk als regisseur was ik ook kleuterleider. Maar zo’n probleem vond ik dat nu ook weer niet. © Premiere Vertaling en bewerking Bart Van Pottelberge

EXTRA OP WWW.FOCUSKNACK.BE – ALLES OVER OCEAN’S ELEVEN

‘OCEAN’S TWELVE’- VANAF 22/12 IN DE BIOSCOOP

Tim Swanson. Copyright Premiere

‘Tussen de acteurs was er tijdens de opnames een chemie die je onmogelijk kon faken. Ze keken altijd uit naar de volgende scène samen.’

(Steven Soderbergh)