DESERT STORM. Opa Neil Young, enkele jaren geleden nog bijna wijlen, schiet uit zijn sloffen.
Neil Young ***
LIVING WITH WAR
REPRISE
‘Als de jonkies er het zwijgen toe doen, dan zal opa nog maar eens zijn mond opentrekken’, moet Neil Young hebben gedacht. Op Living with War spuwt hij zijn jarenlang opgekropte gal over de leugens van George Bush en de oorlog in Irak. Rijkelijk laat misschien, maar Neil had de voorbije jaren wel andere dingen aan, of zeg maar in zijn hoofd: bijna werd een hersengezwel hem fataal. Die confrontatie met zijn eigen sterfelijkheid verwerkte hij, samen met de dood van zijn vader, op Prairie Wind, een intiem en melancholisch album. Maar nu kon hij echt niet langer lijdzaam toezien op de apathische stilte van de jonge garde, en op zes dagen tijd was Living with War een feit. Snel en impulsief op de band gepleurd, zoals het destijds ook ging met Ohio, het protestlied tegen het neerschieten van vier studenten tijdens een anti-Vietnambetoging onder Nixon, of – zonder boodschap in dit geval – de instantklassieker Like a Hurricane. Net zo instinctief en hoogdringend als die nummers klinken haast alle tien de songs op Living with War. Ongekanaliseerde en ongenuanceerde woede die naar buiten gulpt via rudimentaire muziek en pamflettaire teksten. De directe, radicale taal is even simplistisch als die van George Bush: de vijand met zijn eigen wapens bestrijden, heet zoiets. En ook muzikaal grijpt Young naar bruut geweld: gierend mortiervuur van gitaren, trompetten als opruiende klaroenen, en trommels als mitrailleursalvo’s. Hoogtepunt is het ronduit schrikwekkende offensief Let’s impeach the President – alsof een meute woeste hippies samentroept rond de brandstapel met de veroordeelde Bush en hem in een rituele samenzang de laatste beschuldigingen toeslingert, inclusief het citeren en weghonen van presidentiële citaten. Het honderdkoppige koor duikt vaker op, als een stem van het volk, en bidt gezamenlijk in de afsluiter America the Beautiful, ten teken van hoop. Symbolisch is ook Flags of Freedom, als flagrante, openlijke verwijzing naar Chimes of Freedom van Bob Dylan. Eindbalans: Living with War is geen uitzonderlijk werkstuk, maar wel een indrukwekkende aanval. Neil Youngs eigen Desert Storm.
Eddy Hendrix
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier