NEEKA’S FABELTJESLAND. MET HAAR NIEUWE ALBUM SPEELT NEEKA VOORTAAN MEE IN DE HOOGSTE KLASSE.

neeka ****

WOMEN WONDERLAND

(UNIVERSAL)

Het gaat goed met neeka. Uitstekend zelfs. Ilse Goovaerts, de lieftallige zangeres uit de streek waar Stille Waters werd opgenomen, is moeder geworden en schreeuwt dat op Women Wonderland ongegeneerd blij uit. Voorganger Candy Comfort was een plaat vol liedjes van een ongerepte puurheid en reinheid. Dat is deze keer niet anders, al probeert neeka nu ‘hedendaags’ met ‘historisch’ te verzoenen. Women Wonderland nestelt zich met opgeheven hoofd tussen de moderne lading singer-songwriters – Devendra Banhart, Bright Eyes, Martha Wainwright – maar heeft ook de grandeur van enkele illustere rolmodellen, zoals Suzanne Vega, Nanci Griffith en vooral Joni Mitchell. Veel van de liedjes refereren aan de jonge Joni, en haar repertoire tussen 1968 en 1974. Net zoals Joni Mitchell kan neeka netjes overweg met piano en gitaar, en die stem hoor je alleen in het Grote Toverbos. Maar historisch is Women Wonderland vooral door het uitgestalde instrumentenpark. Goovaerts kickt al lang op de rijkdom van het kerkorgel, dat ze, omdat het een onuitputtelijke klankenbank is, als een prehistorische synthesizer beschouwt. Maar haar fascinatie voor de barok inspireerde haar om nu ook klavecimbel, klavechord, luit, pianoforte, theorbe (basluit) en virginaal (klavecimbel voor de edelvrouw) te laten aanrukken. Terwijl Stef Kamil Carlens op Candy Comfort de opvallendste gast was, is dat nu producer Luc Van Acker. De olifant in de porseleinkast? Vergeet het. Subtiliteit en finesse waren niet de core business van Ministry, Revolting Cocks en zelfs Arbeid Adelt!, maar wie het tijdloze Zanna kan componeren, beschikt daar per definitie over. Bovendien was Van Acker de eerste die reageerde op de eerste demo van neeka. Les extrèmes se touchent.

Het album opent met de wonderlijke wereldsingle Butterfly, een onweerstaanbaar poplied waarmee neeka evenzeer J.J. Cale benadert als dEUS dat doet. Will you coverme opent met een kleuterig lalalala, Julie Andrews op een alpenwei. Maar hoe gruwelijk kinderachtig dit aanvankelijk klinkt, des te complexer wordt het met een meerstemmig festival in een sarabande met strijkers. High and Mighty geeft het kerkorgel een glansrol, Paris Wonderland is een vederlicht carrouselletje ter ere van de Lichtstad, je waant je bij de tweede noot al op Montmartre. Was het niet ooit Jim Morrison – hij ging zelfs sterven in Parijs – die op de vraag wat hij nog het liefst wou componeren high & dry antwoordde: ‘I want to make a song of pure joy’. Met Paris Wonderland zit neeka er vlak tegenaan. De stelling dat persoonlijk geluk een slechte raadgever is bij het songschrijven, straft ze genadeloos af. Glow with joy is een ongegeneerde vreugdeparel over haar recente moederschap:’ I’ve got a little baby boy that makes me glow with joy. ‘Melig? ‘Gewoon tegengas voor al het drama en zelfmedelijden van tegenwoordig’, zegt neeka. Escort, een sneer aan de machocultuur, is de perfecte synthese van een klassiek liedje met een ongrijpbare sfeerschepping. Neeka heeft zichzelf overtroffen. En gelukkig gaat dat niet stilletjes voorbij. Vlak voor de release van Women Wonderland haalde een grote major haar weg bij een klein label. Ze speelt nu in de Premier League. Zet haar niet op de bank!

Eddy Hendrix