Zelf gaat hij soms gewoon een jeansbroek kopen, maar hoe doen de anderen het? Deze zomer kijkt P.B. Gronda binnen bij enkele van zijn collega’s om na te gaan hoe zij afwas van literatuur scheiden in de dagelijkse strijd met kostbare uren en minuten.
Vroeger moest ik wel eens naar school en op een bepaald moment zat Jessy in mijn klas. Jessy was beleefd en vriendelijk, kon alles beter dan de rest en mijn beste maat was helemaal verliefd op haar. Het leek alsof Jessy als volwassen vrouw was teruggekeerd in de tijd, in het lichaam van haar dertienjarige zelf was gekropen en zo de debiliteiten van het middelbaar onderwijs met een soort innerlijke rust en intellectueel gemak doorstond die voor haar klasgenoten ondenkbaar waren.
Er zijn van die kinderen die al angstwekkend vroeg weten wat ze later gaan worden. Jessy wilde dierenarts worden. Is het vast en zeker ook geworden. Meer zelfs, Jessy was in het vijfde leerjaar of het tweede middelbaar al bezig aan haar opleiding tot dierenarts. Ze knoopte haar haar zelfs al zoals een dierenarts het zou doen, zodat het niet in koeienstront of de bek van een agressieve papegaai zou hangen. Ze had een even duidelijk als onafwendbaar plan, in sterk contrast met de meeste andere kinderen, die gewoon naar school kwamen en honger kregen rond halftwaalf.
Ann De Craemer lijkt mij de Jessy der schrijvers. Ze drinkt niet, want daar gaat ze minder goed van schrijven. Ze woont waar niks gebeurt, want in drukte kan ze niet schrijven. Ze gaat eten bij haar ouders, want die koken gezond en gezond leven is belangrijk als je goed wil schrijven. Ze schreef vier boeken in evenveel jaren tijden en eind augustus verschijnt dan ook de roman die ze al wilde schrijven toen ze veertien was. Veertien. Het enige wat ik wilde toen ik veertien was, was een longsleeve van Pantera. Ik werd dat jaar ook net niet gebuisd voor een opstel, en dat door het feilloze oordeel van Mevrouw Vercammen. Jessy, schiet me nu te binnen, kreeg de maximale punten.
Je zou haast bang worden van de perfectie die De Craemer op eenvoudig verzoek weet voor te leggen. Vroeg opstaan door het gekraai van een haan, zoals in de dertiende eeuw, vervolgens grondig de kranten lezen, online dan wel, en ook nog eens gezond eten, fietsen en het volk de Nederlandse taal leren appreciëren in columns voor De Morgen. Oké. Ik kom de meeste dagen niet verder dan net op tijd douchen om mijn dochter op te pikken aan de school. Je denkt: valt ze dan nooit zat van de trap? Praat ze soms in slordige dt-fouten?
Gelukkig begint ze dan net op tijd over het voetbal, bier, haar verslaving aan Home and Away en ‘de glimmende torso’s van de knappe surfer boys uit Summer Bay’. Kortom, mijn vier favoriete onderwerpen in de wereld.
Ook zegt ze dingen als: ‘Mijn favoriete weekdag is woensdag. Ik hou van symmetrie, en woensdag is het midden van de week.’ It’s fucked-up, ‘cause it’s true!
Of het wordt namiddag en De Craemer citeert plots Sartre: ‘Trois heures, c’est toujours trop tard ou trop tôt pour tout ce qu’on veut faire. Un drôle de moment dans l’après-midi.’ Hij had gelijk. Om drie uur ben ik even niets meer waard, dus dat is het tijdstip waarop ik de schrijftafel verlaat en ga sporten.’ Precies zoals Bukowski deed, dus. Toch als je ‘sporten’ door ‘gigantisch veel zuipen’ vervangt.
De grootste geruststelling voor een schrijver is dat iemand anders niet normaal is. Ook al omdat je jezelf dan altijd even minder uitzonderlijk kunt voelen. Maar vooral omdat er verhalen te schrijven zijn zolang er gekken bestaan, zolang de perfectie verbroken wordt. Het kortst mogelijke verhaal is dan ook een three-word story en klinkt zo: alles ging goed. Eind augustus eens kijken hoe goed het gaat in die roman Kwikzilver van de veertienjarige Ann De Craemer.
VOLGENDE WEEK CHRISTOPHE VEKEMAN
DAGSCHEMA
– 7.00 Een wekker heb ik niet nodig: elke ochtend word ik uit mijn slaap gehaald door een haan. Niet op het platteland, maar in het centrum van een weliswaar kleine stad. Toen ik hier net woonde, werkte de haan van de mensen die in de straat achter mij wonen zodanig op mijn zenuwen dat ik bijna naar de politie stapte (een haan is naar het schijnt geluidsoverlast, dus mag de politie eisen dat hij een ander onderkomen krijgt). Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan: mijn roots, zo zei ik mezelf, liggen op het platteland, dus laat de haan daar maar een herinnering aan zijn. Ik heb hem intussen Bartolomeus gedoopt.
– 7.00 Eerst de computer aanzetten – voor al de rest -, mails en nieuws checken, dan douchen, ontbijten en de kranten (online via Gopress) grondiger doornemen.
– 8.30 Schrijven. Ik moet – jaja, dwangneurotisch – eerst elke ochtend het stof van mijn bureau afnemen, hoewel er natuurlijk geen stof te bespeuren is, omdat ik het zo vaak doe, maar het is een soort ritueel geworden. Ik moet ook echt om halfnegen beginnen en niet veel later – die structuur heb ik wel nodig. Als er een column te schrijven is, wat gemiddeld twee keer per week het geval is, gebeurt dat in de voormiddag. Dan kan ik het best schrijven en is de geest het wakkerst.
– 12.00 Middagmaal. Indien bezig met een boek, vaak de gezonde kost van mijn moeder, waarvoor ik dan de fiets naar het huis van mijn ouders neem. Het bespaart me de tijd van zelf koken, bovendien is het heerlijk om tussen het schrijven door even een uur over gewone dingen te kunnen praten.
– 13.00 Schrijven.
– 15.00 ‘Trois heures, c’est toujours trop tard ou trop tôt pour tout ce qu’on veut faire. Un drôle de moment dans l’après-midi’, aldus Sartre. Om drie uur ben ik even niets meer waard, dus dat is het tijdstip waarop ik ga sporten. Kan fietsen of wandelen zijn, maar een paar uur beweging per dag heb ik nodig, of ik word zot.
– 17.10 De bekentenis van de eeuw: het moment waarop ik (elke weekdag) naar de Australische soapserie Home & Away kijk. Ik ben het beginnen te volgen op mijn elfde en ben nooit van de verslaving afgekomen. Het is mijn dagelijkse guilty en zeer ontspannende pleasure.
– 18.00 Schrijven. Column van de dag afwerken, ofwel verder aan het boek werken.
– 19.00 Avondmaal.
– 20.00 Lezen.
– 23.00 Aangezien er voor elf uur zelden iets interessants is op tv, is dit het moment waarop ik televisie kijk.
– 01.00 Slapen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
