Documentairemaker Michael Moore zet zijn kruistocht tegen Bush verder op DVD.

Fahrenheit 9/11 (2004)

Film. Benieuwd of de uitreiking van de Gouden Palm over een tiental dagen even omstreden zal zijn als vorig jaar, toen Michael Moores Fahrenheit 9/11 de hoofdprijs won. Nee, niet om politieke motieven, weerde juryvoorzitter Quentin Tarantino zich, maar gewoon omdat Fahrenheit 9/11 nu eenmaal de beste film was. Hallo? Zoiets kun je zelfs de grootste Bush-hater niet wijsmaken.

De opvolger van het oscarwinnende Bowling for Columbine is zeker geen gewone documentaire, je zou het veeleer een polemisch essay kunnen noemen waarin het documentair materiaal gebezigd en gemanipuleerd wordt om Moores thesis zo vinnig en provocerend mogelijk uit de doeken te doen. Diverse journaalbeelden, archiefopnamen, reportages, nieuwe interviews (en waar nodig zelfs fragmenten uit bioscoopfilms en een pastiche van de tv-reeks Bonanza) worden verweven tot een vernietigende aanval op George Bush en zijn reactie op de aanslagen van elf september 2001. Zowel in zijn montage-effecten, keuze van begeleidende songs en sarcastische commentaar (gelezen door Moore zelf), is Fahrenheit 9/11 even grappig als demagogisch. De wijze waarop Bush in 2000 de winst op democraat Al Gore gestolen zou hebben, de 42 procent van zijn tijd die Bush aan vakantie spendeert, het smoezen van vader Bush met de Saudiërs (op de tonen van R.E.M. ’s Shiny Happy People), het onderzoek van de Coalition of the Willing dat ‘supermachten’ als Pulau, Nederland en Costa Rica verenigt, het exploiteren van de angst van de Amerikaanse burger na de terroristische aanslagen door Bin Laden: het is allemaal bijzonder onderhoudend en opruiend, maar je weet nooit goed waar de feiten ophouden en de satire begint.

Als de invasie van Irak eraan komt, wordt de toon van het guerrilla-pamflet somberder en ook emotioneler. Moore spitst zijn verontwaardiging over hoe Amerikanen om de tuin werden geleid om een oorlog om olie te rechtvaardigen, toe op het hartverscheurend verhaal van Lila Lipscomb, een moeder uit Michigan van wie de zoon omkomt in Irak.

Extra’s. Moore was zijn film al aan het afronden toen het schandaal rond de folteringen in de Abu Ghraib-gevangenis losbarstte. Zoals beloofd getuigt Moore op deze dubbele dvd-editie over latere ontwikkelingen in het terreur- en Irak-dossier, maar het tweede schijfje met zeven nieuwe of uitgebreide scènes valt toch wat mager uit.

Naast het protest voor de muren van Abu Ghraib en gewezen gevangenen die hun wonden tonen, zijn er nieuwe beelden van Irak voor de invasie, van nationaal veiligheidsadviseur Condoleezza Rice die er zich tijdens haar getuigenis voor de 9/11-commissie probeert uit te praten en van Bush die de pers te woord staat nadat hij voor dezelfde commissie is verschenen. Voorts korte documentaires over de reacties op de film in Cannes en in de Amerikaanse multiplexen, een getuigenis van een ingekwartierde Zweedse journalist en een pakkende toespraak van Lila Lipscomb bij de filmpremière in Washington.

Patrick Duynslaegher

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content