Mooie Marcello!

Met Ciao, Marcello heeft auteur Jan R. Vandekerckhove een Nederlandstalige biografie geschreven over de meest iconische acteur die Italië, én Europa, ooit heeft voortgebracht. Een terugblik op zijn dolce vita.

Ster van Europa

Lang geleden, toen de bioscopen nog niet werden geënterd door spandexventen en buitenaardse robotten, leefden er ook in Europa filmsterren die even fel schitterden als die uit Hollywood. Een van de meest lumineuze was de Italiaan Marcello Mastroianni, in 1924 ter aarde gekomen in een dorpje in de Apennijnen en in 1996 in Parijs ter aarde besteld, na een kloek gevuld leven vol cinema, theater en andere passionele affaires, én na ongeveer een miljoen sigaretten.

La dolce vita

Mastroianni begon zijn carrière op de planken met Luchino Visconti en speelde in meer dan 170 films in diverse talen. Voor Federico Fellini dook hij met Anita Ekberg de Trevifontein in in La dolce vita (1960), en incarneerde hij diens promiscue alter ego in Otto e mezzo (1963). Hij keek Sophia Loren in de smachtende ogen in Vittorio De Sica’s Matrimonio all’italiana (1964), in Ettore Scola’s Una giornata particulare (1977) en nog tien andere films. Hij mocht zich te pletter vreten in Marco Ferreri’s La grande bouffe (1973), te pletter vervelen in Michelangelo Antonioni’s La notte (1961) en te pletter flirten in Louis Malle’s Vie privée (1962).

Latin lover

Officieel was Mastroianni in totaal meer dan zestig jaar getrouwd, maar dat weerhield hem er niet van publiekelijk aan te houden met andere, beroemde vrouwen. Zoals hij ooit zei: ‘Een liaison maakt doorgaans door haar lengte weer goed wat ze in de diepte mist.’ Met Faye Dunaway had hij even een ‘vernietigde verhouding’, met Catherine Deneuve een romance die het liefdeskind Chiara Mastroianni opleverde. Geen wonder dat mooie Marcello de annalen inging als de incarnatie van de latin lover, al speelde hij even graag een bedrogen echtgenoot, een homoseksuele intellectueel of een mislukte oplichter. Hoor hem met humor en weemoed vertellen over zijn vita d’arte en arte di vivere in Marcello Mastroianni: mi ricordo si, io mi ricordo (1997), geregisseerd door Anna Maria Tatò, die ruim twintig jaar zijn levensgezellin was.

Ciao, Marcello

Over Mastroianni is al een halve bibliotheek geschreven, maar zelden of nooit gebeurde dat in het Nederlands. Jan R. Vandekerckhove laat in 188 pagina’s alle scharniermomenten en sleutelfilms uit zijn leven passeren, opgedeeld in zeventien hoofdstukken. Samen vormen ze een beeldend vertelde en goed geïnformeerde introductie, opgewaardeerd met anekdotes, citaten en fraaie foto’s. Hoe Mastroianni de oorlog doorspartelt en even in een nazikamp belandt. Hoe hij onder de vleugels van mentor Visconti en onder het pseudoniem Furio Monteneri zijn eerste lires en credits verdient. Hoe Fellini, De Sica, Catherine Deneuve, zijn dochters Barbara en Chiara en de andere vrouwen uit zijn leven hem vormen en kneden. U ontdekt het in dit boek waar de liefde voor de cinema, én voor Italiës legendarische zoon van afspat.

Ciao, Marcello Verschenen bij uitgeverij Groeninghe

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content