Pret met zwembandjes – Twee dikke hoofdrolspelers, enkele geschifte nevenpersonages en af en toe geslaagde grappen: ziedaar de ingrediënten van het eerst seizoen van Mike & Molly.
Twee dikke hoofdrolspelers, enkele geschifte nevenpersonages en af en toe geslaagde grappen: ziedaar de ingrediënten van het eerste seizoen van Mike & Molly.
REEKS Taxi, Cheers, Friends, Frasier: je kunt niet zeggen dat er op het curriculum van regisseur James Burrows te weinig klassieke sitcoms staan. De kans dat Mike & Molly, waar de man ook achter de camera stond, zich binnen afzienbare tijd tussen dat rijtje namen heeft gewurmd, lijkt echter klein. De reeks deed bij de start in de VS in 2010 wel van zich spreken, maar dan vooral omdat de makers zich richten op een tot voor kort weinig bediende maar almaar groeiende doelgroep: dikke mensen. Mike en Molly (gespeeld door Melissa McCarthy, die in 2011 bekend werd dankzij de film Bridesmaids) zijn twee Amerikanen met overgewicht die elkaar ontmoeten op een vergadering van de zelfhulpgroep Overeaters Anonymous. Dit eerste seizoen van 24 afleveringen volgt de eerste maanden van hun relaties, hoe ze op date gaan, een eerste kus delen, bij elkaar blijven slapen, enzovoort, met alle al dan niet grappige verwikkelingen die daarbij horen.
De hoofdpersonages uit Mike & Molly mogen dan niet de voorspelbare, afgelikte en slanke tv-acteurs zijn, voor de rest bevat de serie wel alle klassieke ingrediënten van een sitcom: verhalen met een lach en een traan, veel misverstanden en enkele nevenpersonages met bizarre en/of hilarische trekjes, zoals de rondborstige maar oliedomme zus van Molly of de jaloerse moeder van Mike, die de geliefde van haar zoon consequent een tramp noemt – of erger. De grappen gaan vanzelfsprekend voor een groot deel over eten en dik worden/zijn, en af en toe zitten daar wel geslaagde dingen tussen: vooral dan in de dialogen tussen Mike en zijn collega-politieagent Carl op patrouille. Als Mike bijvoorbeeld tijdens een discussie klaagt dat Carl altijd het laatste woord moet krijgen, riposteert die droogjes met: ‘Sure as hell not gonna get the last doughnut.’ Een echt topper is Mike & Molly allerminst, maar dat soort scènes en oneliners zorgt er wel voor dat de reeks genietbaar én gemakkelijk verteerbaar blijft. Geen dikke pret dus, maar er zijn hier en daar toch wat zwembandjes zichtbaar. Geen extra’s.
STEFAAN WERBROUCK
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
