‘Die verdomde robot blijft me achtervolgen’, verzucht Neo Joshua, beter bekend als de alternatieve r&b-zangeres Nao. De robot in kwestie is een humanoïde van Franse makelij die Nao werd gedoopt – en voorlopig meer internetbekendheid geniet. ‘De dag dat mijn naam op Google meer hits oplevert dan de zijne zal ik het gemaakt hebben.’

Die dag zou wel eens snel kunnen aanbreken. Sinds ze debuteerde met de ep So Good (2014) kreeg Nao op Pitchfork al vier keer het keurmerk Best New Music, eindigde ze derde in het BBC-concours Sound of 2016 en heeft ze, met haar eigen label Little Tokyo Recordings, een contract getekend bij Sony. Maar druk voelt ze niet.

NAO: Rond mijn veertiende nam ik deel aan allerlei lokale muziekwedstrijden. Geen enkele keer won ik en op mijn zestiende heb ik besloten dat muziek geen competitie is. De stress en de teleurstellingen zijn het niet waard. Dus ik ben best blij met mijn derde plaats in BBC’s Sound of 2016. Ik zou niet graag in de schoenen staan van winnaar Jack Garratt. Wie waren de vorige laureaten ook alweer?

In 2015 was dat Years & Years, het jaar daarvoor Sam Smith.

NAO: Oké, Sam Smith is intussen een gigantische ster, maar ook hij timmerde al even aan de weg, niet? Het is leuk, hoor, dat je op de radar van Pitchfork opduikt, en hun mening kan een beginnend artiest zeker en vast vooruithelpen. Maar het is wel aan jezelf en je muziek om die nieuwe luisteraars vast te houden.

En als je niet aan hun verwachtingen tegemoetkomt, scheuren de media je net zo goed aan stukken.

NAO: Exact! Ik probeer niet te veel rekening te houden met wat ze zeggen, maar ik heb makkelijk praten: ik was geen groentje van 19 of 20 meer toen ik begon.

Wat is de beste raad die je groentjes kunt geven?

NAO: Begin een eigen label. Het is echt niet zo moeilijk, en zo blijf je zelf eigenaar van al je masters. Stel dat een van mijn songs gebruikt wordt in een reclamecampagne, strijk ik die centen bijna integraal zelf op. En mik niet meteen op de sterren. Falen is érg pijnlijk. Realistische ambities zijn belangrijk. Toen ik mijn eerste ep uitbracht, was ik met 500 luisteraars blij geweest.

En waar liggen je ambities nu?

NAO: Zo rond de 1500 luisteraars, zeker? (schatert)

Je hebt voor verschillende tracks samengewerkt met AK Paul, broer van de illustere producer Jai Paul. Bestaat die mens eigenlijk wel echt.

NAO: Jai, bedoel je? Ik heb hem nog nooit ontmoet, maar ik ben wel al in hun ouderlijke huis geweest en daar hingen familiefoto’s waar ze samen op staan. Hij bestaat dus. AK en Jai zijn gewoon nogal schuchter.

Ook met Disclosure heb je al samengewerkt, net als Sam Smith ooit.

NAO: Een Oscarbeeldje is binnen handbereik! (lacht) Howard en Guy van Disclosure zijn zalig. Ze doen het nog op de oude manier: samen in de studio improviseren, corrigeren en uitwerken. Heel organisch.

Ik moet iets bekennen: toen ik je voor het eerst hoorde en zag, deed je me enorm aan Caron Wheeler denken, de zangeres van Soul II Soul.

NAO: O, maar dat is helemaal niet erg. The big hair,the big voice, ik snap het wel! (lacht) Back to Life van Soul II Soul staat trouwens op mijn Spotifyplaylist als ik ga lopen. Je weet wel: (zingt) ‘However do you want me, however do you need me…’ Voor zo’n hitsong teken ik meteen! Wacht maar, stapje per stapje haal ik die robot wel in. (knipoogt)

WIE Neo Jessica Joshua, r&b-vuurvliegje – bekend van de hit Firefly van Mura Masa, ook te zien op Pukkelpop, én op Rock Werchter – en lachende derde op de BBC Sound Of-lijst van 2016.

WAAR Pukkelpop.

WANNEER donderdag 18/8

DOOR JONAS BOEL

‘The big hair, the big voice: ik snap wel dat je aan Soul II Soul moest denken.’ Nao