‘MIJN ENIGE VOORWAARDE: NIET ONDER DE GORDEL FILMEN’
Franse bajesklant, Keltische krijger of Arabische prins: Tahar Rahim is van vele markten thuis. Maak kennis met de jeune premier uit Un Prophète, The Eagle en – vanaf volgende week te zien – het woestijnavontuur Black Gold. ‘Film was mijn ontsnappingsroute.’
Toen Tahar Rahim (30) tweeënhalf jaar geleden als nobele onbekende naar Cannes trok, was er geen hond die geloofde dat hij als wereldster in wording zou terugkeren. Behalve Jacques Audiard misschien, die de onervaren Rahim de hoofdrol in Un Prophète had gegeven. De onverhoopte gevolgen? Audiards vlammende gevangenisdrama werd een internationale hit, plus: Rahim werd ingehaald als de nieuwe ster aan het Franse filmfirmament en kreeg zelfs een César voor zijn vertolking van bajesklant Malik.
Sindsdien is het snel gegaan voor de Fransman met Algerijnse roots. Zo was hij vorig jaar niet alleen te zien als Keltische krijger in The Eagle, het sandalenepos van The Last King of Scotland-regisseur Kevin Macdonald, maar speelde hij ook de hoofdrol in Les hommes libres, een stevig oorlogsdrama van Ismaël Ferroukhi over islamitische verzetsstrijders in het door de nazi’s bezette Frankrijk.
Bovendien heeft Rahim, geboren en getogen in het Oost-Franse slaapstadje Belfort, ondertussen weer drie nieuwe titels klaar. De eerste en meest spectaculaire daarvan is Black Gold, een ouderwetse avonturenfilm van epenveteraan Jean-Jacques Annaud. In die Lawrence of Arabia-variant voert de maker van In the Name of the Rose, L’Ours en Seven Years in Tibet hem op als een jonge prins die zich tot held ontpopt wanneer de strijd om de olievoorraden van de Arabische woestijnen in volle hevigheid losbarst.
Terwijl Black Gold volgende week in de zalen komt, is het op Rahims twee andere nieuwe projecten nog even wachten. Zo moet het erotische liefdesdrama Love and Bruises van de uit China verbannen schandaalfilmer Lou Ye – met Rahim als obsessieve minnaar – het voorlopig zonder Belgische verdeler stellen. Voor Aimer à perdre la raison, geregisseerd door onze landgenoot Joachim Lafosse, dienen we dan weer geduld te oefenen tot Cannes. De controverse lijkt ver-zekerd: voor zijn vierde langspeler inspireerde Lafosse zich op de affaire rond Geneviève Lhermitte, de Belgische vrouw die in 2008 haar vijf kinderen om het leven bracht. Rahim speelt de vader die door het gezinsdrama wordt getroffen.
Je hebt sinds ‘Un Prophète’duidelijk niet stilgezeten.
TAHAR RAHIM:Als topregisseurs als Kevin Macdonald, Lou Ye en Jean-Jacques Annaud je vragen, dan twijfel je niet. Mocht je me twee jaar ge-leden gezegd hebben dat ik ooit met hen zou werken, had ik je gek verklaard. Sinds Un Prophète leef ik in een sprookje. Of ik daarin de mooie jonge prins of het lelijke eendje ben, maakt me geen bal uit. (Lacht)
Je doet alvast je best om niet op één genre te worden vastgepind.
RAHIM:(Knikt) Variatie is mijn voornaamste criterium, uiteraard naast de kwaliteit van het script en de regisseur. Ik ben jong en moet nog veel leren. Na Un Prophète heb ik verschillende gangsterrollen aangeboden gekregen, maar ik wil tonen dat ik meer dan één kunstje kan. Dat Un Prophète zo’n succes was, had net te maken met het verrassingseffect. Ik ben helemaal niet het type dat je in zo’n harde gevangenisfilm verwacht. Ik ben een watje. Ik heb geen spieren en hou het achter de tralies wellicht geen dag uit. Ik ben Audiard nog altijd enorm dankbaar dat hij toch een energieke overlever in me zag.
Straks ben je ook te zien In de nieuwe film van Joachim Lafosse, waarin je de echtgenoot speelt van een moeder die haar kinderen vermoordt.
RAHIM: Ook een harde rol, maar minder hard dan ik vooraf had gedacht. Die man heeft niet door wat zijn vrouw gaat aanrichten en hij is ook een zwak figuur die zijn familie in de steek laat. Ik heb de rechtszaak van nabij gevolgd, en dat vond ik harder dan de opnames zelf.
Dat je de prins speelt in ‘Black Gold’ is logisch, gelet op je leeftijd, looks en Algerijnse achtergrond. Minder evident is je rol als brutale minnaar in Lou Ye’s ‘Love and Bruises’, een grimmig liefdesdrama.
RAHIM: Vooral voor mijn moeder is het niet evident. (Lacht)Love and Bruises krijgt ze in geen geval te zien. Wat moet ze niet denken van haar zoon? Er zitten naaktscènes in en het scheelt niet veel of ik verkracht mijn tegenspeelster. Seksscènes zijn sowieso vreselijk om te doen en brute seksscènes al helemaal. Ik wil zoiets nooit meer doen. Ik heb lang getwijfeld, maar mijn instinct zei me dat ik Lou Ye niet mocht weigeren. Ik ben een fan van zijn werk. Summer Palace en Spring Fever zijn niet alleen goede, maar ook belangrijke films omdat ze over vrijheid en mensenrechten gaan. De enige voorwaarde die ik hem stelde, was: niet onder de gordel filmen. Ik wilde niet dat mijn moeder me naakt zag, ook al heeft ze me ter wereld gebracht.
Je bent erg begaan met je moeder. Uit wat voor gezin kom je eigenlijk?
RAHIM: Uit een gewoon gezin. Mijn ouders zijn Algerijns en moslim, maar ik ben niet zo streng opgevoed. Mijn ouders zijn blij dat ik gelukkig ben met wat ik doe. Was ik informaticus geweest – wat mijn plan B was – waren ze even trots op me.
Je hebt ook in het theater gestaan.
RAHIM: Klopt, maar film is altijd mijn grote liefde geweest. Meer als fenomeen dan als kunstvorm eigenlijk. Als tiener ging ik vier tot vijf keer per week naar de cinema. In Belfort was er ook niets anders te doen. Film deed me dromen, het was mijn ontsnappingsroute. Scorsese, De Palma en Coppola zijn helden van me, maar ook Antonioni, Bergman en Carné. Film is een virus dat zelfs mijn moeder niet kon genezen . (Lacht)
BLACK GOLD
Vanaf 25 januari in de bioscoop.
DOOR DAVE MESTDACH
Tahar Rahim ‘IK LEEF IN EEN SPROOKJE. OF IK DAARIN DE MOOIE PRINS OF HET LELIJKE EENDJE BEN, MAAKT NIET UIT.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier