WAT?
De koning van de pop, hebben we allemaal leren nazeggen, en daar reikt zijn talent in zang, dans en compositie genoeg argumenten voor aan. Toch resten van Michael Jackson ook minder fraaie prentjes: dat van akelige strever, of de eenzaamste stakker sinds Adam nog in het bezit van al zijn ribben de aardkloot beliep. Wie kan ons het onderscheid tussen een roeping en een psychose duiden? Michael Jackson ontzegde zich een leven om meester aller entertainers te worden. Hij is het geweest. Maar een mooier mensenkind heeft het van hem niet gemaakt. Zelfs zijn bekendste verwezenlijking, Thriller, is deels ontsproten uit revanchedrang en koele berekening. Neen, wie Michael Jackson wil vangen toen zijn scheppingsdrang nog nobel, zijn inspiratie onbespoten en negro nose authentiek was, is op Off the Wall aangewezen.
GEPREZEN OF VERGUISD?
Don’t Stop ‘Til You Get Enough. Rock With You. Working Day and Night. Get on the Floor. Off the Wall. I Can’t Help It. It’s the Falling in Love. Burn This Disco Out. De hoogtepunten opnoemen, is enkel Paul McCartneys Girlfriend en het tranentrekkende She’s Out of My Life achteraan in de rij zetten. Goed, zonder producer Quincy Jones had Jackson onmogelijk zo probaat het deksel van zijn overkokende creativiteit kunnen lichten. Maar wat een krachttoer: geen ras, stand, leeftijd of geaardheid voelde zich al te zeer benadeeld door Off the Wall. Dance, funk, soul (en suikerballades) in een succulente, vaak onweerstaanbaar stuwende opstoot van briljante popmuziek. Al snel werden vijf miljoen exemplaren geadopteerd, maar de toen nog gesegregeerde powers that were stopten Michael Jackson in 1980 maar één Grammy toe. Het zinnen op Thriller kon beginnen.
EN VANDAAG?
De aanloop naar deze spectaculaire ontbolstering is te aanschouwen in Michael Jackson’s Journey from Motown to Off the Wall, een joint van regisseur Spike Lee zoals hij er voor de vijfentwintigste verjaardag van Bad ook al een in elkaar had gedraaid. Vooral de zeldzame livebeelden – Jacksons zingen, dansen, zweten, héérsen – slaat men vandaag nog altijd met verbijstering gade. Jammer dus dat verdere demo-opnames bij deze reissue achterwege blijven (de versie uit 2001 bevatte er nog twee). Helemáál no comprendo: het bijgevoegde staafje krijt. Ik herhaal: krijt. ‘To create your own art on the specially-treated brick wall on the inside of the package.’ Werkelijk.
CUI BONO?
Off the Wall kraakte de code waarmee zwarte artiesten tot de blanke mainstreamcultuur konden doordringen. En Michael Jackson zelf? Die was twintig en – Billie Jean uitgezonderd – nooit meer beter.
MICHAEL JACKSON *****
Off the Wall
pop
Sony
KURT BLONDEEL
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
