MET MAN EN MACHT

Soms kun je er perfect de vinger op leggen op welk moment je overstag bent gegaan. In het geval van Met man en macht, de nieuwe serie van Tom Lenaerts en Tom Van Dyck, over het politieke leven in het dorpje Ranzegem, was het de scène waarin burgemeester Gaston Van Opstal samen met zijn eerste schepen Carl Backx een sigaretje rookte nadat ze Ludo en Linda Jacobs de leiding over de nieuwe polyvalente zaal hadden aangeboden. Het koppel wilde een paar minuten nadenken over hun antwoord, en daarom stonden Van Opstal en Backx even in de tuin te praten. Op dat moment kwamen de twee kinderen Jacobs thuis, en nadat de burgemeester hen even over de bol had geaaid, staarde hij ze na en zei: ‘Dat is toch de toekomst, hé.’

Het was die ene korte scène die het hem deed, omdat ze tot in de kleinste details klopte. De paternalistische manier waarop Van Opstal omging met de twee kleintjes, paste helemaal bij zijn persoonlijkheid, en het cliché over hoe kinderen de toekomst zijn, zie je zo uit de mond rollen van een man die al jaren de plak zwaait over een landelijk dorpje. Omdat Lenaerts en Van Dyck in deze eerste afleve-ring duidelijk een hoop lijntjes wilden uitwerpen, duurde het even voor het verhaal op gang kwam, maar op dat moment besefte ik hoe zorgvuldig en grondig ze hun wereld hebben opgebouwd en de personages die haar bevolken hebben uitgetekend.

Op zich kun je Met man en macht niet echt vernieuwend meer noemen, omdat veel van de ingrediënten ook al werden gebruikt in andere Vlaamse series, vaak eveneens van Woestijnvismakelij. Met Van vlees en bloed deelt de serie bijvoorbeeld de liefde voor al wat typisch Vlaams is, en de neiging om die aspecten net een tikkeltje uit te vergroten. Aan de andere kant bewees het gemak waarmee de makers en hun acteurs hun eigen universum aan de kijker openbaarden, en de manier waarop ze je steeds verder meesleurden in het leven in Ranzegem hoe goed de schrijvers geworden zijn in wat ze doen. Bovendien bevatte de eerste aflevering meer dan genoeg memorabele momenten, van de montage op de tonen van Als de dag van toen tot de slotscène, waarin de kleindochter van de burgemeester uit volle borst Will Tura staat te zingen, om meteen een eigen stek te verwerven binnen het genre.

De eerste afleve-ring van Met man en macht hoefde nog niet eens uitgezonden te worden om stof tot discussie op te leveren, over het belang van de serie voor de kijkcijfers van VIER, het feit dat Josse De Pauw en Jan Decleir voor het eerst samen in een tv-reeks te zien zijn of dat de N-VA het burgemeesterschap in handen heeft in het dorpje waar het verhaal zich afspeelt. Nu ze van start is gegaan, kan het gelukkig weer gaan over wat echt belangrijk is: de kwaliteit van de serie. En daar kun je gelukkig niet naast kijken.

Meer bedenkingen op www.knackfocus.be/testbeeld

DOOR STEFAAN WERBROUCK

DE BURGEMEESTER AAIT TWEE KINDEREN OVER DE BOL EN ZEGT: ‘DAT IS TOCH DE TOEKOMST, HÉ.’ HET WAS DIE ENE KORTE SCÈNE DIE HET HEM DEED.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content