WACHTEN OP MARIO De fans keken verlangend uit naar de nieuwe Mario Kart, maar Nintendo stelt ietwat teleur.

Zeven jaar heeft Nintendo nodig gehad voor de opvolger van Mario Kart 64, die samen met de N64-console op pensioen ging. De originele Mario Kart, uitgebracht voor de SNES-machine, dateert zelfs al van elf jaar geleden. Beide gelden als absolute klassiekers in het funrace-genre, wat verklaart waarom de fans al maanden halsreikend uitkijken naar Double Dash. Het eerste gevoel tijdens het spelen van deze nieuwe Mario Kart is er echter een van: hebben we nu echt zeven jaar moeten wachten op dit? Het spelconcept is onveranderd gebleven, het decor evenzeer. De personages – met naast Mario ook Luigi, Donkey Kong, Wario en een handvol minder bekende Nintendo-figuren – zijn in prachtige animaties gegoten, maar we hadden ook niet anders verwacht. Tijdens de halsbrekende races worden de regels van de autosport riant overtreden, maar dat gold elf jaar geleden ook al.

Het verschil tussen karts van 50cc, 100cc en 150 cc komt overeen met het verschil tussen easy, medium en expert als moeilijkheidsgraad. Net zoals in de vorige edities van de game, moet je de powerslide gebruiken om snel door de bochten te geraken. De parcoursen zijn redelijk voorspelbaar, behalve dan de Donkey Kong Mountain Track, waarbij je naar de top van een vulkaanberg wordt geschoten. Belangrijkste nieuwigheid is de originele multiplayer-optie waarbij je met tweeën één kart bestuurt. De ene neemt plaats achter het stuur, de andere staat in voor de munitie. Een eenvoudig commando volstaat om van plaats te wisselen. Leuk, maar nu ook weer niet bijzonder genoeg om er een integraal onderdeel van de gameplay van te maken.

Nintendo houdt vast aan de vertrouwde formule en de vertrouwde ingrediënten, alsof het de fans vooral niet wil lastigvallen met nieuwigheden. Waarom ook veranderen als het oorspronkelijke concept nog steeds werkt? Dat Mario Kart al ontelbare keren is geïmiteerd, wil nog niet zeggen dat de bedenkers er afstand van moeten nemen. Na zeven jaar hadden we wat meer verwacht dan een degelijke follow-up, maar het is algemeen bekend dat critici moeilijke mensen zijn.

DOOR BART VANDORMAEL