Zullen we met de muziek beginnen? Ah, er is geen beginnen aan. Ik som op – volg je? The White Album van The Beatles; We Could Wake Each Other Up van Equinox, The Peacekeeper, een Antwerpse muzikant, die nog onbekend is, maar parels van nummers maakt. Luister naar The Queen of Silence en Any Connection. Of luister naar alles, natuurlijk. Hilfe Kommt van Dez Mona.

Je kunt ze niet meenemen, en toch blijven ze soms aan je hangen: theaterstukken en dansvoorstellingen. Ik denk aan: Out of context van Les Ballets C de la B. Ontroerend, simpel, confronterend en gewoon mooi. The Song van Rosas. Ontdaan van alle bijzaken. Nog nooit zo’n mooie versie van Rocky Raccoon van The Beatles gehoord. Ich schau dir in die Augen, gesellschaftlicher van René Pollesch, een regisseur met wie ik graag, zeer graag wil werken.

En dan zijn er de boeken die me bij de keel hebben gegrepen, in mijn lijf zijn gekropen of die ik gewoon graag naast me leg: A la recherche du temps perdu van Marcel Proust. Het is zover, ik ben eraan begonnen. Een niet te stoppen kitteling van je verbeelding. Geeft je inkijk in hoe je eigen geest werkt. Iets anders is True and False van David Mamet met geweldige down to earth-raadgevingen voor acteurs. Altijd handig. Wat nog? De verzegelde tijd van Andrei Tarkovski. Catching the Big Fish van David Lynch, over films maken en mediteren. Persepolis van Marjane Satrapi en alles, echt alles van Toon Tellegen. En omdat het ook eens wat luchtiger mag: Eat, Pray, Love van Elizabeth Gilbert. Geweldig eerlijk en aanstekelijk geschreven. The Power of Now van Eckhart Tolle, confronteert je met je zwaktes en onbewuste gedragspatronen en verruimt je bewustzijn. An Autobiography. The Story of My Experiments With Truth van Gandhi, de eerlijkste mens die ik ken. Walden van Henry David Thoreau. De reflecties over de maatschappij en het leven van een man die in de 19e eeuw twee jaar alleen in een zelfgebouwde hut in het bos ging wonen. Nog verbazingwekkend actueel.

Tot slot roer ik er een paar kunstenaars door. Ik denk aan Joost Conijn, hij maakt een houten auto waarmee hij naar Rusland rijdt, of een poort van autodeuren die hij midden in de woestijn neerplant. Francis Alÿs, die onder andere met een lekkende pot groene verf langs de oorspronkelijke grens tussen Israël en Palestina stapte en met honderden mensen een heuvel enkele meters verplaatste. Hoera voor het onmogelijke!

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content