Wiener Philharmoniker o.l.v. Simon Rattle(Box 5 cd’s – Emi 7243 557445 2 4)

Sir Simon Rattle is dan wel chef-dirigent van de Berliner Philharmoniker, hij heeft net de volledige Beethoven-symfonieën opgenomen met dat andere wereldorkest, de Wiener Philharmoniker. Orkest en dirigent werkten de afgelopen vijf jaar dan ook geregeld aan een Beethoven-symfonie en de verstandhouding was uitstekend. Het resultaat ligt voor ons: een fantastisch negenvoudig live-gebeuren, opgenomen in mei in de Wiener Musikverein (de zaal met de meest fabuleuze akoestiek van heel Europa) en bijzonder mooi en stijlvol verpakt als een luxueus bijbeltje.

De orkestrale transparantie die we te horen krijgen, is niet alleen aan de opnameruimte te danken, ook de detaillistische aanpak van Rattle zorgt voor een licht- en luchtdoorlatend klankbeeld. Helderheid scheppen in de textuur, de partituur tot in de verste hoekjes aanschouwelijk maken, is al langer een bekende kwaliteit van Rattle. Ook thema’s, motieven en muzikale frases laat hij mooi oplichten zodat het verhaal nergens gaten vertoont. Rattle houdt er ook van de verschillende orkestgroepen in flitsende dialogen tegen elkaar uit te spelen en creatief met dynamiek om te springen. Zo horen we subliem opgebouwde crescendo’s, opklimmend tot magistrale explosieve hoogtepunten, die in plaats van theatraliteit een gevoel van bevrijding opwekken. Toch hebben we reserves bij de 9e die ironisch genoeg precies op dit punt niet echt scoort. Op cruciale momenten ontbreekt de nodige koorts, zoals het begin van het vierde deel ( Presto) dat te nadrukkelijk en te weinig gezwind klinkt om als ontstekingsmechanisme voor het beroemde slotkoor te kunnen overtuigen. Over het City of Birmingham Symphony Chorus kunnen we ondanks zijn status als amateurkoor, zeer lovend zijn.

Zonder met een vergrootglas te gaan speuren naar zeldzame slordigheidjes, is deze live-integrale absoluut aanbevelenswaardig. De meest prettige Beethoven-symfonieën (1, 2, 6 en 8) klinken heerlijk ontspannend: flitsend, vederlicht, rond, charmant en sensueel. Van de heldhaftigste (3, 5, 7 en 9) verdienen de 3e ‘Eroica’ en de beroemde 5e meteen een historische ereplaats om de stuwing en de plasticiteit. De overheerlijke 4e waarbij je vanaf de openingssequens al met-een helemaal wegsmelt en die overloopt van guitigheid is nog genialer.

door GREET VAN ‘T VELD

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content