23.00 – NED2

Behalve een drukke mormonenhuishouding bestieren Alan Sparhawk en Mimi Parker al vijftien jaar lang de rockgroep Low. De Nederlandse journalist en documentairemaker David Kleijwegt, die in The Eternal Children eerder al de scene rond CocoRosie en Antony & The Johnsons portretteerde, mocht het diepgelovige koppel 25 dagen gezelschap houden – thuis en op tournee – en bundelde zijn indrukken en gesprekken in Low: You may need a murderer.

Wat trok je zo aan in Alan Sparhawk?

David Kleijwegt: Net als bij Antony en CocoRosie ben ik erg gefascineerd door zijn compleet unieke kijk op het leven. De meeste rockmuzikanten maken muziek omdat ze de wereld willen veranderen of gewoon om meisjes te versieren. Alan niet. Hij heeft het in zijn muziek bijvoorbeeld over hoe zijn levenswijze in conflict komt met zijn geloofsovertuiging als mormoon.

Maar het idee voor deze documentaire is ontstaan toen ik hem als journalist interviewde naar aanleiding van Drums And Guns, de laatste Lowplaat. Daarop gaat hij op zoek naar de relatie tussen mens en geweld. Terwijl 95 procent van de wereldbevolking geweld rigoureus afwijst, vindt hij dat geweld in religieus opzicht soms gerechtvaardigd is. Je mag het met ‘m eens zijn of niet: op zich is dat een opvallende én gedurfde mening.

Toch lijkt hij in de documentaire over heel veel zaken niét te willen praten.

Kleijwegt: Vooraleer hij toezegde, heeft hij me doen beloven dat de documentaire niet alléén over zijn geloof en zijn drugsgebruik zou gaan. Maar ik raak die onderwerpen wel zijdelings aan, al was het maar omdat het conflict tussen die twee aan de grondslag ligt van zijn schizofrene en manisch-depressieve persoonlijkheid. Hij wordt verscheurd door die dilemma’s. Daarom sluit ik de docu ook af met de song Little Argument With Myself. Daarin zingt hij niet ‘I believe’, maar ‘I want to believe’. Als kijker vraag je je dan af: zoekt hij in zijn geloof naar evenwicht of is het net dat geloof dat hem uit evenwicht brengt?

Sparhawk maakt tijdens de interviews nauwelijks oogcontact. Is hij echt zo mensenschuw?

Kleijwegt: Hij is vooral mediaschuw. Het probleem is ook dat hij als mormoon niet mag liegen en netelige vragen hem dus enorm in verlegenheid brengen. Hij is van nature ook heel gesloten, natuurlijk. Ik zou niet durven zeggen dat ik hem écht heb leren kennen, maar ik denk dat mijn documentaire wel een mooi psychologisch portret van hem schildert.

Vincent Byloo