Met het door donderende elektrorock getekende The Great Destroyer (2005) brak Low uit zijn slowcoreschelp en daar is de groep – het echtpaar Alan Sparhawk en Mimi Parker – sindsdien met geen tang meer in te krijgen. Zolang ze maar zingen, kan alles, luidt nog altijd het bevrijdende credo. Dat ‘alles’ omvat op voorganger Double Negative (2018) alle ruis en storing die Bon Iver-producer BJ Burton uit zijn elektronische kwastendoos kon schudden. Hey What bolt verder op dat spoor, en doet er nog een schepje bovenop: het zicht is helderder, de lijnen dikker aangezet, het heerlijke stemmenspel van het paar uit de digitale pletmachine bevrijd. Dat is geenszins een beperking: zowel in klank als in gemoed vlindert de plaat op magistrale wijze tussen een helderblauwe hemel en een bodemloze put.

LOW ****

Hey What

elektronica/rock

Sub Pop

STREAM

Days Like These

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content