L’origine du mal**

Wanneer Stéphane (Laure Calamy) via via in contact komt met haar vader die ze nooit heeft gekend, ontspint zich een web van leugens waar iedereen in verstrikt raakt. Elk familielid heeft wel wat te verbergen: haar steenrijke patriarch van een pa, diens bazige dochter die zijn business runt, zijn hautaine pronkechtgenote op haar retour, zijn licht geobsedeerde huismeid én zelfs Stéphane die in dit chique gezelschap niet durft te zeggen dat ze in een conservenfabriek aan de band werkt. Het is het startschot voor een oerklassieke, licht campy mysteriefilm, inclusief weelderig landhuis met vele kamertjes, zoals je die op een luie zondag wel eens op tv ziet, alsof Hercule Poirot onder een fleecedekentje meekijkt. Sébastien Marnier zet alles keurig en met zelfbewuste zwier in beeld, met hier en daar een frivoliteitje, en een score die knipoogt naar Hitchcock. Bovendien heeft hij, gelet op de mix van suspense en satire, ook goed naar de whodunits van Claude Chabrol en de Tom Ripley-thrillers gekeken, al belandt hij uiteindelijk toch vooral in de buurt van Knives Out.