Liz Phair

Het blijft vreemd dat Liz Phair haar renommee dankt aan Exile In Guyville (1993), een in vele betekenissen ongezouten plaat die ze qua geluid zelf niet als representatief beschouwt. Vreemder is dat ze zich nadien liever het commerciëlere kleedje van haar eigen navolgsters aanmat (madammen zoals Meredith ‘ Bitch‘ Brooks). Ook Soberish, haar eerste plaat in elf jaar, klinkt ondanks de rekrutering van Guyville-producer Brad Wood weer als gesneden radiopop, zij het dan anno 1997. Inhoudelijk prefereert Phair vaak sentimenteel en kwetsbaar boven seksueel en vrijgevochten (‘But oh, if you would give me your protection/ Instead of giving me so much space’). We horen vaak echo’s van seventiesfolkchanteuse Judee Sill, wat zelden slecht is. Het platte Bad Kitty daargelaten luistert Soberish (louter) gemoedelijk weg.