Zangeres Liselotte Accoe is een van de gasten op de soundtrack van ‘Sedes & Belli’, een productie van Ozark Henry.

1. Wat voor ’n nummer zing je op de soundtrack?

Breaking Up, een zacht, balladeachtig liedje. Heel emotioneel. Het ligt niet meteen in de lijn van wat ik anders doe – mijn stijl is eerder oude en nieuwe soul en jazz -, maar ik sta er helemaal achter. Anders zou ik het nooit gedaan hebben. Breaking Up had ook een autobiografisch tintje voor mij.

2. Heb je de serie kunnen bekijken, voor je de studio inging?

Neen. Ik wist alleen dat het een soort detectiveserie is en dat het over een onbereikbare liefde ging. Piet Goddaer had er trouwens zelf weinig of niets van gezien, voor hij begon te componeren.

3. Enig idee hoe Piet Goddaer bij jou is terechtgekomen?

Hij had een demo van mij gehoord met vier nummers erop.

4. Begin dit jaar, in onze Belpopspecial, tipten onze muziekrecensenten je als beloftevol talent van eigen bodem. Veel reactie op gekregen?

Redelijk veel, ja. Van Christophe Turcksin (ex-platenbaas, nu uitgever van Monza), onder andere. Maar ik heb de boot afgehouden. Ik wil eerst voor mezelf uitmaken wat ik wil doen en daar samen met enkele muzikanten aan werken. Sinds kort treed ik met een pianist op. Ik doe de scratches en beats. Het is de bedoeling solo te gaan, met een volledige bezetting achter mij.

5.

Je zingt ook in een big band.

Ja, heel leuk voor een zangeres. De band staat onder leiding van een jonge dirigent, die hedendaagse versies maakt van klassiekers. Het is totaal anders van wat ik in de andere groepen doe – ik zing in zes bands – hoewel ik het allemaal met precies dezelfde drive doe. In dat opzicht is er voor mij weinig verschil tussen de verschillende groepen. Zolang ik maar kan zingen.

6. Je ambitie was een plaat opnemen. Nog altijd?

Natuurlijk, maar ik neem mijn tijd. Als ik met iets op de proppen kom, moet het helemaal in orde zijn. Nu mis ik nog iemand waarmee ik samen muziek kan schrijven; alleen dan kan ik er mijn stem, mijn gevoel aan toevoegen. Het is niet makkelijk, want er zijn niet veel mensen die met die oude funk, soul en andere soorten muziek bezig zijn. De muziek die ik in mijn hoofd heb, zit vol verschillende invloeden.

7. Welke Belgische muzikant moeten we volgens jou in de gaten houden?

Iemand waar ik heel veel respect voor heb, is Steven Segers, de rapper bij Greetings From Mercury (jazzgroep rond Jeroen Van Herzeele, ds). Ik vind hem ’n groot talent in alles wat ie doet. Crossover vind ik sowieso een interessant muziekfenomeen.

8. Enig idee waarom je zo bezeten bent van muziek?

Muziek is een van de dingen die mij er altijd door trekken als het erop aankomt. Ik heb het gevoel dat iedereen hier is voor iets, en bij mij is dat muziek. Het is een uitlaatklep zoals een ander. Ik werk nu nog bij De Post, maar ooit…

9. Wat is de jongste aanwinst in je muziekkast?

Een album van Gil Scott-Heron. Ik ben gek op muziek uit de jaren ’70. Funk en oude soul, met jazzinvloeden. Vooral Donny Hathaway vind ik fantastisch. Hij geeft me een gevoel… tja, ik weet het niet. Ik kan het moeilijk uitleggen. De muziek uit die periode heb ik op mijn eentje ontdekt, door zelf op zoek te gaan naar nieuwe dingen.

Ik zou ook graag de nieuwe cd kopen van Me’shell Ndegéocello. Ik zag ze laatst aan het werk in de Ancienne Belgique. Ik vond het spijtig dat ze niet wat meer oudere nummers speelden, maar het was wel zeer goed. Lekkere groove.

10. Welke cd’s uit je collectie zijn je het dierbaarst?

De laatste van Lauryn Hill, Donny Hathaway, al mijn cd’s van Stevie Wonder, de eerste van Erykah Badu en ‘Perception’ van Fertile Ground.

door Dominique Soenens